به گزارش خبرگزاری ایمنا، بیماری ام اس یا اسکلروز چندگانه، یک اختلال خودایمنی مزمن است که سیستم عصبی مرکزی، شامل مغز و نخاع را تحت تأثیر قرار میدهد و در این بیماری، سیستم ایمنی بدن به اشتباه به غلاف میلین که پوشش محافظتی اطراف رشتههای عصبی است، حمله میکند و این تخریب میلین، باعث ایجاد اسکارها یا ضایعاتی در بافت عصبی میشود که انتقال پیامهای الکتریکی بین مغز و سایر قسمتهای بدن را مختل میکند و نتیجه این فرایند میتواند بروز علائمی مانند خستگی، ضعف عضلانی، مشکلات بینایی و اختلالات حرکتی باشد.
علائم بیماری ام اس بسیار متنوع و غیرقابل پیشبینی است و بسته به محل و میزان آسیبهای وارده به سیستم عصبی متفاوت خواهد بود، اما به طور کلی، بعضی از شایعترین علائم این بیماری شامل بیحسی یا سوزنسوزن شدن اندامها، اختلال در تعادل و هماهنگی، مشکلات گفتاری، سرگیجه و در بعضی موارد مشکلات شناختی مانند کاهش تمرکز و حافظه است و این علائم ممکن است بهصورت دورهای ظاهر شوند و سپس بهبود یابند یا بهتدریج پیشرفت کنند و مداوم شوند.
زندگی با اماس چالشهای متعددی را به همراه دارد، اما با مدیریت مناسب میتوان کیفیت زندگی را بهبود بخشید که در همین راستا، برنامهریزی دقیق برای فعالیتهای روزانه، استراحت کافی، تغذیه سالم و ورزش منظم میتواند به کاهش خستگی و بهبود عملکرد فیزیکی کمک کند، همچنین استفاده از تکنیکهای مدیریت استرس مانند مدیتیشن و یوگا میتواند در کنترل علائم مؤثر باشد.
قابل توجه بودن میزان ابتلاء به بیماری ام اس طی ۲ دهه اخیر / زنان ۴ برابر بیشتر مردان در معرض خطر هستند
مسعود اعتمادیفر، متخصص مغز و اعصاب در گفتوگو با خبرنگار ایمنا با بیان اینکه بیماری ام اس، یک بیماری مزمن سیستم عصبی مرکزی است که مغز و نخاع را درگیر میکند، اظهار کرد: در بیماری ام اس، ماده سفید مغز توسط سیستم ایمنی بدن تحت تأثیر قرار میگیرد و پلاکهایی که در بیماری اماس ایجاد میشود، بسته به درگیری هر قسمت سیستم عصبی، میتواند منجر به بروز طیف وسیعی از علائم عصبی شود.
وی افزود: بیماری اماس به طور معمول بیشتر در زنان دیده میشود، سن شایع ابتلاء به این بیماری، ۲۵ تا ۳۵ سالگی است، این بیماری در زنان، سه تا چهار برابر شایعتر است و در اطفال و افراد بالای ۵۰ سال، بیماری اماس کمتر دیده میشود و در بعضی مناطق جهان شیوع بیماری اماس قابل توجه است.
متخصص مغز و اعصاب با بیان اینکه شیوع بیماری اماس در شمال اروپا کانادا، آمریکا و استرالیا مورد توجه است، تصریح کرد: طی دو دهه اخیر، میزان شیوع بیماری اماس در کشور قابل توجه بوده است و در حال حاضر، درصد قابل توجهی از نسل جوان کشور به این بیماری مبتلا هستند.
۵ قرن از شناخت بیماری ام اس میگذرد / طول عمر یکسان بیماران ام اس و سایر افراد
اعتمادیفر با بیان اینکه هنوز علت ابتلای افراد به بیماری اماس مشخص نیست، ادامه داد: با توجه به این موضوع، عوامل محیطی و ژنتیکی در بروز این بیماری مطرح و آمار ابتلاء به این بیماری در کشورهایی مانند هند و چین بسیار پایین است و آمار ابتلاء به این بیماری در محدوده خاورمیانه به ویژه طی دو دهه اخیر، افزایش یافته است.
وی با بیان اینکه حدود چهار یا پنج قرن از شناخت بیماری اماس میگذرد، گفت: در کتب مختلف پزشکان قدیم، این بیماری به خوبی شرح داده شده است و در کشور، ۷۰ یا ۸۰ سال است که نسبت به این بیماری آگاهی حاصل شده است و اکنون شیوع این بیماری بسیار بالاتر رفته که دلایل مختلفی دارد.
متخصص مغز و اعصاب با بیان اینکه طول عمر بیماران مبتلا به اماس کوتاهتر از سایر افراد نیست، اضافه کرد: به دلیل ناتوانیهایی که بیمار در پی ابتلاء به این بیماری تجربه میکند، ممکن است اختلالاتی متوجه بیمار شود و کیفیت زندگی او را تحت تأثیر قرار دهد و همین موضوع منجر به آزار و اذیت بیمار میشود.
حمایت روانی نقش مهمی در زندگی بیماران اماس دارد و مراجعه به مشاوران و روانشناسان، شرکت در گروههای حمایتی و ارتباط با افرادی که تجربه مشابهی دارند، میتواند به کاهش استرس و افزایش احساس کنترل بر زندگی کمک کند، همچنین ایجاد شبکه حمایتی از خانواده و دوستان نیز در مقابله با چالشهای روزمره ناشی از بیماری بسیار حائز اهمیت است.
درمانهای دارویی متعددی برای کنترل علائم و کاهش پیشرفت بیماری وجود دارد که این درمانها ممکن است شامل داروهای تعدیلکننده سیستم ایمنی، کورتیکواستروئیدها برای کاهش التهاب و داروهای تسکیندهنده علائم باشند و انتخاب نوع درمان بستگی به نوع و شدت بیماری دارد و باید تحت نظر پزشک متخصص انجام شود.
طول عمر بیماران مبتلا به اماس، به ویژه اگر بیماری بهموقع تشخیص داده و مدیریت شود، به طور معمول مشابه افراد سالم است و آگاهی از بیماری، همکاری نزدیک با تیم پزشکی و در نظر داشتن سبک زندگی سالم میتواند به بیماران اماس کمک کند تا زندگی پربار و فعالی داشته باشند و پذیرش بیماری و تمرکز بر تواناییها بهجای محدودیتها میتواند به بهبود کیفیت زندگی و دستیابی به اهداف شخصی کمک کند.