امیررضا اعتمادی؛ بازار: سکوت، انفعال، بی‌اعتنایی و در نهایت، سفر به قطب جنوب؛ شاید ترکیب این واژگان، تصویر دقیقی از عملکرد معاون پارلمانی سابق رئیس‌جمهور، شهرام دبیری باشد؛ شخصی که در بزنگاه‌هایی که دولت به دفاع نیاز داشت، غایب بود، و آنجا که نیاز به تعامل فعال با مجلس احساس می‌شد، خود را در حاشیه امن بی‌عملی پنهان کرد.
استیضاح اخیر وزیر اقتصاد و دارایی، دکتر عبدالناصر همتی، یکی از نقاط عطف دولت مسعود پزشکیان در ماه‌های ابتدایی مسئولیت بود. استیضاحی که با فراز و فرودهای فراوان و در نهایت با خروج وزیر از کابینه همراه شد. اما آنچه کمتر مورد توجه قرار گرفت، غیبت سنگین و عملکرد سرد معاون پارلمانی رئیس‌جمهور در این ماجرا بود. در حالی که انتظار می‌رفت شهرام دبیری با رایزنی، اقناع و هماهنگی میان دولت و مجلس به دفاع از یکی از کلیدی‌ترین اعضای کابینه برخیزد، نه‌تنها صدایی از او شنیده نشد، بلکه برخی نمایندگان مجلس نیز آشکارا از عدم حضور مؤثر، ضعف در برقراری ارتباطات لازم، و بی‌برنامگی وی در مواجهه با چالش‌های پارلمانی گلایه‌مند بودند.
معاون پارلمانی رئیس‌جمهور باید سپر دولت در مجلس باشد. اما در میانه تندبادهای سیاسی اخیر، شهرام دبیری یا در صحنه نبود، یا اگر بود، اثرگذار نبود. در شرایطی که وزرا و مدیران اقتصادی به دنبال ترمیم وجهه دولت و جلب نظر نمایندگان بودند، سکوت معاون پارلمانی نه‌تنها به معنای بی‌دفاع ماندن دولت در مجلس تعبیر شد، بلکه نشانه‌ای از ضعف عمیق در مدیریت تعاملات سیاسی بود.
اما این تنها فصل خاکستری عملکرد او نبود. در حالی که کشور با بحران‌های اقتصادی، نوسانات ارزی، نارضایتی عمومی و مشکلات معیشتی مواجه بود، انتشار خبر سفر نوروزی شهرام دبیری به قطب جنوب، موجی از واکنش‌ها را در پی داشت. سفری که اگرچه ابتدا با واکنش‌هایی مبهم از سوی دفتر او روبه‌رو شد، اما سرانجام با تأیید ضمنی منابع دولتی، به‌عنوان یک خطای بزرگ در تشخیص زمان و جایگاه مسئولیت تلقی شد. در شرایطی که حتی برخی وزرا از سفر نوروزی صرف‌نظر کرده بودند تا در کنار مردم باشند، معاون پارلمانی دولت ترجیح داد مسیر جنوبگان را پیش بگیرد، نه صحن علنی مجلس.
و در این میان، اقدام قاطع رئیس‌جمهور، مسعود پزشکیان، در برکناری شهرام دبیری، نه فقط یک تصمیم سازمانی، بلکه پیامی روشن به مدیران ارشد دولت بود: دوره تعارف و مماشات به پایان رسیده است. این تصمیم، فارغ از اینکه در پاسخ به چه فشارها یا ارزیابی‌هایی اتخاذ شد، در افکار عمومی به‌عنوان نشانه‌ای از جسارت، اصلاح‌پذیری و عزم دولت برای بازسازی ارتباط با مردم و مجلس تلقی شد.
با این‌حال، مسیر پیش‌رو آسان نیست. منابع خبری از افزایش نارضایتی نمایندگان نسبت به عملکرد وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی خبر می‌دهند. گفته می‌شود وزیر کار، آقای میدری، در آستانه استیضاح قرار دارد. در چنین شرایطی، حضور یک معاون پارلمانی توانا، باسابقه و مسلط به مناسبات مجلس، برای دولت حیاتی است. دولت اگر می‌خواهد از آزمون‌های سیاسی آینده سربلند بیرون بیاید، باید در انتخاب گزینه بعدی دقتی دوچندان به خرج دهد؛ شخصی که نه‌فقط چهره‌ای سیاسی، بلکه دارای درک عمیق از دغدغه‌های اقتصادی و اجتماعی کشور باشد.
اکنون که یکی از نمادهای بی‌تفاوتی و ضعف عملکردی از ساختار دولت کنار رفته، جامعه و مجلس انتظار دارند که جایگزین او، نماینده واقعی اقتدار و تعامل باشد. در دورانی که هر تصمیم اشتباه، هزینه‌ای چندبرابر بر اعتبار دولت تحمیل می‌کند، انتصاب یک چهره قوی و مقتدر در جایگاه معاونت پارلمانی، می‌تواند بخشی از اعتماد از دست‌رفته را احیا کند.
برکناری شهرام دبیری، اگرچه دیر، اما اقدامی ضروری و صحیح بود. اما نباید این اقدام را پایان کار تلقی کرد. تجربه نشان داده است که در غیاب افراد شایسته، حتی تصمیمات درست نیز به نتیجه نمی‌رسند. زمان آن رسیده است که نهاد ریاست‌جمهوری، در یکی از کلیدی‌ترین پست‌های خود، نشانه‌ای روشن از بازگشت عقلانیت، پاسخگویی و مسئولیت‌پذیری نشان دهد. دولت باید نشان دهد که برای پارلمان، شأن قائل است؛ نه اینکه آن را کمتر از یک سفر تفریحی بداند.
