به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، مانگرو در مناطق ساحلی گرمسیری و نیمه‌گرمسیری رشد می‌کند. این درختان می‌توانند در برابر شوری بالای آب، سیل، جزر و مد و سطوح کم اکسیژن مقاومت کنند. مانگروها ریشه‌های درهم‌تنیده دارند که به مقاومت در برابر امواج جزر و مدی کمک می‌کنند و زیستگاهی غنی برای بسیاری از موجودات مانند ماهی‌ها و سخت‌پوستان فراهم می‌کنند.
درختان حرا در شرایط سختی که اکثر الوارها دوام نمی‌آورند، می‌توانند زنده بمانند و با ترشح نمک از برگ‌ها و پوست با آب شور دریا مقابله کنند. نخستین فسیل درخت مانگرو به ۷۵ میلیون سال پیش بازمی‌گردد.
سانداربان در بنگال غربی هند بزرگ‌ترین جنگل حرا در جهان و بخش‌هایی از آن توسط یونسکو به‌عنوان میراث جهانی معرفی شده است.
نقش جنگل‌های مانگرو در حفاظت از حیات
جنگل‌های مانگرو که در لبه خشکی و دریا زندگی می‌کنند، یک اکوسیستم تالابی منحصربه‌فرد را تشکیل می‌دهند. درختان این جنگل‌ها ریشه در آب دریا دارند و رشد می‌کنند.
حرا نقش حیاتی در اکولوژی ساحلی و حفظ و امنیت جوامع ساحلی دارد، اثرات مضر فرسایش سواحل، طوفان و سیل را کاهش می‌دهد و یکی از مقرون‌به‌صرفه‌ترین روش‌های مدیریت خطر بلایا در طول خطوط ساحلی است.
این جنگل‌های ساحلی سیستم‌های کربن آبی اصلی (تبدیل دی اکسید کربن اتمسفر به رسوبات اقیانوسی) هستند، از این رو به‌عنوان یک تنظیم‌کننده کلیدی محیطی عمل می‌کنند. جنگل‌های مانگرو به مبارزه با سفید شدن مرجان‌ها نیز کمک می‌کند، زیرا پناهگاه گونه‌های مرجانی هستند.
حفاظت از اکوسیستم مانگرو مهم است، زیرا ضمن جلوگیری از فرسایش خط ساحلی و کاهش اثرات جزر و مد و سونامی، کربن اتمسفر را کاهش می‌دهد.
مانگروها از طریق جذب کربن سهم مهمی در تنظیم آب‌وهوا دارند و برخلاف جنگل‌های زمینی که بیشتر کربن خود را در تنه و شاخه‌ها ذخیره می‌کنند، بیشتر کربن را در سیستم ریشه و خاک خود نگه می‌دارند. جنگل‌های ساحلی مانگرو پنج برابر بیشتر از جنگل‌های خشکی دی‌اکسیدکربن را از جو حذف و در اصل به‌عنوان غرق‌کننده کربن عمل و آن را برای نسل‌ها محبوس می‌کند. همچنین، برخلاف جنگل‌های زمینی، خطر آتش‌سوزی و همراه با آن از دست دادن کربن ذخیره‌شده در آن‌ها بسیار کم است که این امر مانگروها را به یک سرمایه‌گذاری کربن درازمدت تبدیل می‌کند. مانگروها همچنین اکسیژن تولید می‌کنند که این توانایی بسته به گونه درخت متفاوت است.
ریشه‌های درهم تنیده مانگروها هم چون مهدی برای بسیاری از موجودات عمل و از آن‌ها در برابر شکارچیان، گرمای شدید و جزر و مد نیرومند محافظت می‌کند. جنگل‌های حرا علاوه بر حمایت و حفاظت از حیات دریایی، مکان لانه‌سازی و مهاجرت صدها گونه پرنده هستند و یک تنوع زیستی بسیار غنی را در خود جا داده است.
جنگل‌های مانگرو از نظر اقتصادی نیز فرصت‌های معیشتی را برای جوامع ساحلی از طریق شیلات و اکوتوریسم فراهم می‌کند. ماهی، صدف و سایر منابع غذایی به دست آمده از آن‌ها نقش حیاتی در امنیت غذایی جوامع همسایه دارند. این جنگل‌ها سال ۲۰۰۴ از یک روستای هندی در برابر سونامی فاجعه‌باری محافظت کرد که بسیاری از کشورها را ویران کرد.
تاریخ روز جهانی مانگرو ۱۴۰۳
روز جهانی مانگرو یا حرا هر سال در بیست‌وششم جولای مصادف با پنجم مرداد ۱۴۰۳ برگزار می‌شود.
تاریخچه روز جهانی مانگرو
روز جهانی مانگرو ششم نوامبر ۲۰۱۵ در سی‌وهشتمین کنفرانس عمومی یونسکو در پاریس، برای افزایش آگاهی در مورد اکوسیستم حیاتی منحصربه‌فرد، ویژه و آسیب‌پذیر حرا به تصویب رسید. هدف این روز ترویج راه‌حل‌هایی برای مدیریت، حفاظت، استفاده و رشد پایدار جنگل‌های مانگرو است که از اهمیت اکولوژیکی قابل‌توجهی برخوردار هستند.
مساحت پوشیده از جنگل‌های حرا در طول ۴۰ سال گذشته به نصف کاهش پیدا کرده و از سال ۱۹۸۰ تاکنون به دلیل تغییرات محیطی انسانی از بین رفته است. بعضی از کشورها بیش از ۸۰ درصد از جمعیت مانگرو خود را از دست داده‌اند.
از سال ۱۹۱۸ تا ۱۹۹۴، سطح حرا از ۵۰۰ هزار هکتار به ۱۲۴ هزار هکتار کاهش داشت. این سطح به واسطه بسیاری از فرآیندهای مرمت که به احیای بعضی از مناطق کمک کرده است، در حال حاضر به ۲۵۰ هزار هکتار می‌رسد.
خطر اصلی برای این جنگل‌ها پرورش میگو به شمار می‌رود، زیرا بخش بزرگی از آن‌ها از ریشه حذف می‌شود تا حوضچه‌ای بسته برای پرورش میگو ایجاد شود. این فرایند شامل استفاده بیش‌ازحد از آنتی‌بیوتیک‌ها و مواد شیمیایی به‌منظور جلوگیری از بیماری‌ها و بهبود عملکرد پرورش نیز می‌شود که طی چند سال تعادل اکولوژیکی جنگل‌ها را به‌طور جبران‌ناپذیری دچار آسیب می‌کند.
چوب این جنگل‌ها که در تولید زغال چوب مورد استفاده قرار دارد نیز به مبالغ هنگفتی فروخته می‌شود که این امر با جنگل‌زدایی شدید همراه است. اغلب رودخانه‌ها برای باز کردن جاده‌ها و ساختمان‌ها یا تأمین آب به مزارع کشاورزی منحرف می‌شوند. از آنجایی که بیشتر جنگل‌های حرا در مصب رودخانه قرار دارند، این یکی از دلایل اصلی اختلال در زیستگاه حرا است.
