به گزارش خبرگزاری ایمنا از کردستان، سالار علی‌ویسی، امروز _پنجشنبه پنجم مهر_ در جلسه کمیسیون عمران و خدمات شهری شورای اسلامی شهر سنندج که با حضور اعضای شورای شهر، معتمدان مناطق حاشیه شهر و تعدادی از مدیران شهرداری برگزار شد، با بیان اینکه شهرداری و ادارات خدمات رسان دو قطب متخاصم در خدمت‌رسانی به شهروندان هستند؛ به انتقاد از عدم همکاری شهرداری و ادارات با یکدیگر پرداخت و اظهار کرد: این وضعیت نه تنها روند توسعه شهری را کند کرده، بلکه باعث نارضایتی شدید شهروندان نیز شده است.
وی افزود: کسی منکر زحمات و اقدامات مجموعه مدیریت شهری نیست، اما تفاوت بسیاری بین عملکرد سال ۱۴۰۲ و ۱۴۰۳ است و این کارنامه کاری رضایت‌بخش نیست؛ شهروندان به دنبال یک مدیریت شهری کارآمد و پاسخگو هستند که بتواند به نیازهای آن‌ها پاسخ دهد.
رئیس کمیسیون عمران و خدمات شهری شورای اسلامی شهر سنندج گریزی به مشارکت پرشور شهروندان این نواحی در مباحث سیاسی، اجتماعی، شهری و کشوری زد و گفت: همشهریان ما در نواحی کم برخوردار و حاشیه شهر علی‌رغم پای کار بودن و مشارکت فعالانه در همه امور سیاسی، اجتماعی و فرهنگی از حقوق اولیه خود به مشابه برخی مناطق سطح شهر محرومند.
علی‌ویسی ادامه داد: متاسفانه حل نشدن مشکلات اولیه و زیربنایی موجب شده تا در این نواحی هدف اصلی آسفالت معابر باشد تا اجرای کارهای فرهنگی و اجتماعی.
وی اضافه کرد: شهری که نام شهر خلاق موسیقی، پایتخت کتاب، پایتخت نوروز، شهر هزار دف و غیره… را یدک می‌کشد در این سه سال در کدام محله یک کلاس ساده آموزش موسیقی، دف نوازی، کتابخوانی، آموزش آیین و سنن نوروزی، آموزش حقوق شهروندی، جلوگیری از سیل و معضلات اجتماعی را برگزار کرده است که این مسئله جای تاسف دارد.
رئیس کمیسیون عمران و خدمات شهری شورای اسلامی شهر سنندج در بخش دیگری از سخنان خود به بیان تفاوت‌های موجود در خدمات‌رسانی به مناطق مختلف شهر پرداخت و گفت: چرا در برخی مناطق سطح شهر به وفور پیمانکار برای انجام کارهای عمرانی و خدماتی یافت می‌شود، اما در بسیاری از نواحی کم‌برخوردار یا پیمانکاری وجود ندارد یا پیمانکاران با بی‌میلی به انجام کارهای خدماتی روی می‌آورند.
علی‌ویسی افزود: این مسئله می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد، از جمله مشکلات مالی شهرداری، بی‌توجهی مدیران به این مناطق یا حتی وجود موانع اداری داخلی و خارج از شهرداری؛ لذا برای رفع این مشکل باید به صورت جدی به بررسی علل اصلی این تفاوت‌ها پرداخته و راهکارهای مناسب برای بهبود وضعیت مناطق محروم ارائه شود.
