به گزارش خبرگزاری ایمنا، حضرت زهرا (س) با حضورشان در اجتماع پرده دری نکردند و پرده نشین هم نبودند؛ اگر زهرای اطهر (س) به هنگام غصب شدن فدک بدین شیوه رفتار کرده‌اند و در مقابل افراد زیادی در کمال وقار و عفاف، از حق دفاع کرده‌اند، پرده نشینی و به دور از جامعه و حقایق بودن برای سایر زنان نیز پسندیده نیست.
هنگامی که ابوبکر به ستم دهکده فدک را که هدیه پیامبر اکرم (ص) به دخترشان بود را با این بهانه که پیامبران چیزی از خود به ارث نمی‌گذارند غصب کرد، حضرت زهرا (س) چادر به سر کرد و همراه با شماری از زنان بنی هاشم در حالی که راه رفتنش شبیه راه رفتن پیامبر (ص) بود به سوی مسجد پیامبر (ص) رفت؛ سپس لحظه لحظه‌ای سکوت کرد تا همهمه مردم خاموش و گریه آنان ساکت شد و جوش و خروش ایشان آرام یافت، آن گاه کلامش را با حمد و ثنای الهی آغاز فرمود و درود بر رسول خدا فرستاد، در اینجا دوباره صدای گریه مردم برخاست، وقتی سکوت برقرار شد، کلام خویش را دنبال کرد و ایراد فرمود:
《…و آن گاه که خداوند برای پیامبرش خانه انبیا و آرامگاه اصفیاء را برگزید، علائم نفاق در شما ظاهر گشت، و جامه دین کهنه، و سکوت گمراهان شکسته، و پسترتبهگان با قدر و منزلت گردیده، و شتر نازپرورده اهل باطل به صدا درآمد، و در خانه‌هایتان بیامد، و شیطان سر خویش را از مخفیگاه خود بیرون آورد، و شما را فراخواند، مشاهده کرد پاسخگوی دعوت او هستید، و برای فریب خوردن آماده‌اید، آنگاه از شما خواست که قیام کنید، و مشاهده کرد که به آسانی این کار را انجام میدهید، شما را به غضب واداشت، و دید غضبناک هستید، پس بر شتران دیگران نشان زدید، و بر آبی که سهم شما نبود وارد شدید.
این در حالی بود که زمانی نگذشته بود، و موضع شکاف زخم هنوز وسیع بود، و جراحت التیام نیافته، و پیامبر به قبر سپرده نشده بود، بهانه آوردید که از فتنه میهراسید، آگاه باشید که در فتنه قرار گرفته‌اید، و به‌راستی جهنم کافران را احاطه نموده است.
این کار از شما بعید بود و چطور این کار را کردید، به کجا روی میآوردید، در حالی که کتاب خدا رویاروی شماست، امورش روشن و احکامش درخشان و علائم هدایتش ظاهر، و محرّماتش هویدا، و اوامرش واضح است، ولی آن را پشت سر انداختید، آیا بی‌رغبتی به آن را خواهانید؟ یا به غیر قرآن حکم میکنید؟ که این برای ظالمان بدل بدی است، و هرکس غیر از اسلام دینی را جویا باشد از او پذیرفته نشده و در آخرت از زیانکاران خواهد بود. 》
عمری کوتاه اما بابرکت
بر این اساس حجت‌الاسلام محمدعلی قیصریان در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: مادر ما، حضرت زهرای اطهر (س) اگرچه در زمان شهادت ۱۸ سال بیشتر نداشته‌اند، اما هر کجای زندگی ایشان را که بنگریم در آن به بهترین شیوه عمل کرده‌اند؛ در تعاملشان با پدر بزرگوارشان رسول اکرم (ص) آنقدر مهربانانه و دلسوزانه برخورد کردند که ام‌ابیها نام گرفتند، در فرزندپروری به نیکویی تمام عمل کردند و فرزندانی مانند امام حسن (ع) امام حسین (ع) و زینب کبری (س) و زینب صغری (س) تربیت کردند که از برجسته‌ترین شخصیت‌های تاریخ اسلام و جهان شدند، در عرصه حکمت و سخنرانی و بلاغت و آگاهی نیز به وقت ضرورت عمل می‌کردند و بهترین و زیباترین شیوه خطبه‌ها را ایراد می‌فرمودند، این نشان دهنده این است که بانوی دو عالم (س) چه میزان از لحظات عمر کوتاه اما با برکت ۱۸ ساله خود کمال استفاده را برده است حال آنکه ما که خود را فرزندان و دنباله روان حضرت می‌دانیم از عمرهای طولانی ۶۰_۷۰ ساله‌مان چنین مضامین و مبارزات با عظمتی برداشت نمی‌شود.
وی افزود: درس دیگری که در حضرت زهرای مرضیه (س) برای همه ما و به‌ویژه بانوان گرامی وجود دارد این است که حضرت با حضورشان در اجتماع پرده دری نکردند و پرده نشین هم نبودند؛ چند اثر فاخر از خانم فاطمه (س) به ما رسیده است که همه آنها جنبه تبلیغی و تبیینی داشته‌اند؛ یکی از آنها همان ماجرای فدک است که پس از غصب شدن آن، بانو در کمال عفاف و حجاب به مسجد می‌آیند و در مقابل تعداد زیادی از مستمعین سخن می‌گویند و از حق دفاع می‌کنند، همین نشان می‌دهد که اگر زهرای اطهر (س) بدین شیوه رفتار کرده است، پرده نشینی و به دور از جامعه و حقایق بودن برای سایر زنان نیز پسندیده نیست و زنان باید در عین اهتمام به عفاف و حجاب در جامعه حضور یابند، حرف خود را بزنند و حق خویش و دیگران را مطالبه کنند.
خطبه فدکیه، صدای حق‌خواهی
این مدرس حوزه و دانشگاه ادامه داد: اگر اکنون همین خطبه فدکیه را بخواهیم مطالعه کنیم، در کمال حیرت می‌بینیم که حضرت صدیقه شهیده (س) در آن در کمال ظرافت و لطف به بیان مفاهیم والایی چون خداشناسی، ولایت شناسی، فلسفه احکام و … است، و در عین حال حضرت به طور روشن‌بینانه به بررسی مسائل موجود در جامعه خود پرداختند و از کلمات قصار بهره بردند، به ویژه در بخش فلسفه احکام که تبیین و تفهیم آن برای افراد زیادی دشوار بود اما حضرت با بیانی شیوا و روشن آن را به خوبی بیان فرمودند.
حجت‌الاسلام قیصریان الگوگیری از منش تربیتی، مدیریتی و مبارزات بانوی علیمه عابده (س) را آغاز مسیر میل کردن جامعه امروز به سوی جامعه فاطمی می‌داند و می‌گوید: بانوان در سراسر جهان نیم، یا بیش از نیمی از جامعه را تشکیل می‌دهند، همچنین در عرصه خانواده نیز بانوان با اختلاف زیادی نسبت به آقایان نقش محوری و اصلی را ایفا می‌کنند، به همین دلیل اگر بانوان که در عرصه‌های مختلف تأثیر گذار هستند از مکتب حضرت زهرا (س) سرمشق بگیرند، یقیناً جامعه به سمت خوبی‌ها میل خواهد کرد، اگرچه در بانوی دو عالم برای همه افراد و اقشار اسوه‌ای نیکو وجود دارد؛ اگر بخواهیم اهمیت نقش مادر در خانواده و تربیت کودکان را دریابیم باید بر فرض توجه داشته باشیم که در عالم هستی مردی کامل‌تر از حضرت علی (ع) در همه زمینه‌ها و پدری نیست، اما پس از شهادت حضرت فاطمه (س) امیرالمؤمنین (ع) از همسران دیگری دارای فرزند شدند مانند حضرت عباس و برادرانشان و یا فرزند دیگری به نام محمد حنفیه که همه آنها اگرچه درجات مقبولیتی و نیکی‌ای برخوردار بودند اما با وجود اینکه پدر همه آنها ثابت بود، کرامت و جلالت هیچکدام به پای فرزندان حضرت زهرا (س) نرسید؛ به همین دلیل با دقت و پژوهش هرچه زیاد تر در گوشه گوشه سیره بانوی دو عالم (س) در شیوه مواجهه با کودکان، رعایت اخلاقیات، سبک زندگی، مسائل اعتقادی و سیاسی و … می‌توان بنیاد جامعه‌ای پویا و در عین حال مهراندیش را گذاشت و از این نکات ارزشمند به خوبی بهره برد.
به گزارش ایمنا، زندگی حضرت زهرا (س) نه تنها به عنوان یک شخصیت مذهبی، بلکه به عنوان یک الگوی اجتماعی و فرهنگی برای زنان مسلمان باید مورد توجه قرار گیرد. ایشان با حضور فعال و مؤثر خود در جامعه، نشان دادند که زنان می‌توانند در عین حفظ عفاف و حجاب، نقش‌های مهمی را در دفاع از حقوق خود و دیگران ایفا کنند. خطبه فدکیه ایشان، نه تنها یک پیام تاریخی، بلکه یک درس بزرگ برای نسل‌های آینده است تا یاد بگیرند که باید در برابر ظلم و ستم ایستادگی کنند.
حضرت زهرا (س) با کلامی پرمحتوا و عمیق، مفاهیم والایی چون خداشناسی و ولایت شناسی را به تصویر کشیدند و با تحلیل مسائل روز جامعه خود، به ما آموختند که علم و آگاهی باید در خدمت حق‌طلبی باشد. این ویژگی‌ها باعث شد تا ایشان به عنوان یک الگو در عرصه‌های مختلف اجتماعی، فرهنگی و دینی شناخته شوند و یادآوری کنند که هر فردی باید نسبت به حقوق خود آگاه باشد و در راستای احقاق آن تلاش کند.