به گزارش خبرگزاری ایمنا، کتاب «معبد زیرزمینی» نوشته معصومه میرابوطالبی، پس از انتشار تقریظ رهبر معظم انقلاب بر این کتاب با اقبال خوبی از سوی مخاطبان همراه شد و شصت‌وچهارمین چاپ آن از سوی نشر جمکران به‌تازگی منتشر شده است.
میرابوطالبی در این کتاب حماسه مقنی‌های یزدی در عملیات فتح‌المبین را دست‌مایه خلق اثر کرده و به صورت غیرمستقیم به آن پرداخته است؛ آنجا که جمعی از مقنی‌های یزد به‌سرپرستی شهید غلامحسین رعیت کانالی را حفر می‌کنند، سرنوشت جنگ را رقم می‌زند و ورق را به‌نفع نیروهای ایرانی برمی‌گرداند.
در برهه‌ای از جنگ تحمیلی، ایران تلاش می‌کرد با آزادسازی منطقه غرب رودخانه کرخه، شهرهای شوش، اندیمشک، دزفول و پایگاه چهارم شکاری را از بُرد آتش توپخانه دشمن خارج سازد که این مسئله یکی از اهداف طراحان عملیات فتح‌المبین بود، اما این منطقه مشکلات مختلفی داشت که در صورت اقدام، موجب تلفات سنگین نیروها می‌شد.
پیش از عملیات فتح‌المبین در جلسه فرماندهان عالی ارتش، مشکل جبهه کرخه مطرح شد، در این جبهه به علت وجود میدان‌های گسترده نامنظم مین، برتری دید دشمن، وجود رودخانه و باتلاقی بودن بخشی از زمین‌ها، امکان به‌کارگیری گسترده نیروها و انجام عملیات وسیع ممکن نبود. به همین دلیل، طرح راه زیرزمینی مطرح شد که این موضوع با آیت‌الله صدوقی در میان گذاشته شد و به این واسطه، شهید حاج غلامحسین رعیت که استادکار مقنی‌های رکن‌آباد و مهرآباد میبد بود، معرفی شد.
گروهی برای شروع کار به سرپرستی حاج غلامحسین رعیت انتخاب شدند و به جبهه آمدند. پس از ارزیابی از منطقه و انجام بررسی‌های لازم شروع به کار کردند. کارها به‌خوبی پیش می‌رفت و این حرکت چند ماه ادامه داشت و در آن فاصله حاج غلامحسین رعیت چند مرتبه به یزد آمد و نیروهای تازه‌نفسی همراه خود آورد و کار را ادامه داد تا این کانال برای عملیات فتح‌المبین آماده شد.
چندی پیش تقریظ رهبر معظم انقلاب بر این اثر به این شرح رونمایی شد:
«بسمه تعالی
موضوع این رمان تازه و مبتکرانه است، نگارش آن هم شیرین و جذاب است. پرداختن به بخش‌های حاشیه‌ای ولی مهم و تأثیرگذار دفاع مقدس کار لازمی است که نویسنده این رمان شیوا از عهده آن برآمده است. استفاده از مقنّی‌های یزدی را شهید صیاد شیرازی چندبار مطرح کرده بود و ماها از آن مطلع بودیم، اما اهمیت و ظرافت و دشواری آن به گونه‌ای که در این کتاب تشریح شده برای ما و دیگران امثال ما معلوم نبود.
رحمت و رضوان خدا بر این هنرمندان کلنگ به‌دست.
شهریور ۱۴۰۲»