به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، در حالی که بسیاری از اقتصادهای بزرگ جهان از تعهدات خود برای بهره‌گیری از انرژی‌های تجدیدپذیر عقب مانده‌اند، شبکه‌های گرمایش منطقه‌ای به کشورهای شمال اروپا و بالتیک کمک می‌کند تا در صدر فهرست کشورهایی با بیشترین استفاده از این انرژی‌ها قرار گیرند.
آغاز درگیری‌ها میان روسیه و اوکراین تأکیدی بر اهمیت امنیت انرژی بود و انرژی‌های تجدیدپذیر نقشی کلیدی در تقویت این امنیت و تنوع بخشیدن به منابع انرژی دارند. سهم انرژی‌های تجدیدپذیر در سراسر اروپا در حال افزایش است که این امر برای گرمایش و سرمایش ساختمان‌ها بسیار مهم است، زیرا طبق آمار یورواستات، حدود نیمی از کل مصرف انرژی اتحادیه اروپا را این دو بخش تشکیل می‌دهند. در سال ۲۰۲۳، سهم انرژی‌های تجدیدپذیر اتحادیه اروپا در بخش‌های گرمایش و سرمایش به ۲۶.۲ درصد رسید که منعکس‌کننده نسبت انرژی‌های تجدیدپذیر در کل مصرف انرژی این بلوک است، اما این سهم در سراسر اروپا از تنها ۸ درصد در ایرلند تا ۸۴ درصد در ایسلند متفاوت است. در میان اعضای اتحادیه اروپا، سوئد و استونی بیشترین سهم را با ۶۷ درصد گزارش کرده‌اند.
منابع تجدیدپذیر در مجموعه داده‌ها شامل انرژی‌های خورشیدی و زمین‌گرمایی، سوخت‌های زیستی، بخش تجدیدپذیر زباله و گرمای محیطی است که توسط پمپ‌های حرارتی برای تأمین گرمایش جذب می‌شود. چندین عامل تفاوت در استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر برای گرمایش و سرمایش وجود دارد که شامل شرایط آب‌وهوایی، در دسترس بودن منابع و وضعیت زیرساخت‌های انرژی می‌شود. کشورهایی که سیستم‌های سوخت فسیلی دارند، با تحولات سخت‌تری روبه‌رو هستند و حمایت از سیاست، هزینه‌های سرمایه‌گذاری و فضای شهری نیز بر پیشرفت آن‌ها در بخش تجدیدپذیر تأثیر می‌گذارد. گستره گرمایش منطقه یکی دیگر از عوامل کلیدی در این زمینه است.
کشورهایی با سهم بالایی از گرمایش منطقه‌ای، مسیر هموارتری برای کربن‌زدایی سیستم‌های گرمایشی خود دارند، زیرا تعویض یک دیگ بخار بزرگ گاز با یک پمپ حرارتی، دیگ زیست‌توده یا گرمای هدر رفته آسان‌تر از جایگزینی هزاران دیگ بخار با پمپ‌های حرارتی است.
کشورهای اروپایی با بیشترین استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر
کشورهای شمال اروپا به جز نروژ و کشورهای بالتیک در استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر برای گرمایش و سرمایش اروپا پیشتاز هستند و سهم گزارش‌شده آن‌ها بالاتر از ۵۴ درصد یا بیش از دو برابر میانگین اتحادیه اروپا (۲۶ درصد) است. این کشورها دارای سیستم‌های گرمایش منطقه‌ای پیشرفته هستند که بسیاری از آن‌ها به‌طور عمده از منابع تجدیدپذیر مانند انرژی زمین‌گرمایی، گرمای هدررفته یا زیست توده استفاده می‌کنند. نروژ با ۳۴ درصد سهم بسیار کمتری داشت، بااین‌حال داده‌های یورواستات در مورد نروژ ممکن است گمراه‌کننده باشد، زیرا در این داده‌ها الکتریسیته تجدیدپذیری که برای راه‌اندازی پمپ‌های حرارتی استفاده می‌شود، در سهم بخش‌های گرمایش و سرمایش به حساب نمی‌آید تا از شمارش مضاعف جلوگیری شود، حال‌آنکه بیش از ۹۰ درصد برق نروژ از انرژی‌های آبی و باد تأمین می‌شود و منبع غالب گرمایش در نروژ برق است.
اتریش (۳۹.۴ درصد) نمونه پیشرو در میان کشورهای اروپای مرکزی در استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر برای گرمایش و سرمایش است که این عملکرد قوی نتیجه یک سنت تثبیت‌شده در استفاده از زیست‌توده در سیستم‌های گرمایش فردی و شبکه‌های گرمایش منطقه‌ای گسترده است. اکثر کشورهای نامزد اتحادیه اروپا به استثنای آلبانی (۲۳ درصد)، سهم بیشتری از استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر در گرمایش و سرمایش را در مقایسه با میانگین اتحادیه اروپا گزارش کرده‌اند، به عنوان مثال مونته‌نگرو به ۶۷ درصد رسید.
کشورهای اروپایی با کمترین استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر
در این میان چندین کشور اروپای غربی از جمله چهار اقتصاد بزرگ اتحادیه اروپا، از قافله عقب مانده و استفاده کمتری از انرژی‌های تجدیدپذیر را در بخش‌های گرمایش و سرمایش نشان می‌دهند. در میان آن‌ها، تنها فرانسه با ۳۰ درصد اندکی بالاتر از میانگین اتحادیه اروپا (۲۶ درصد) قرار دارد و ایتالیا (۲۲ درصد)، اسپانیا (۲۱ درصد)، آلمان (۱۷ درصد)، بلژیک (۱۱ درصد) و هلند (۱۰ درصد) و ایرلند (۸ درصد) همه پایین‌تر از این میانگین هستند. از سوی دیگر انرژی‌های تجدیدپذیر تنها ۷.۵ درصد از تأمین گرمایش و سرمایش بریتانیا را در سال ۲۰۱۸ به خود اختصاص داده است.
