به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، ۲۵ درصد از جمعیت جهان با نوعی تنش یا کمبود آب مواجه هستند. یک خشکسالی خفیف می‌تواند پیامدهای مصیبت‌باری برای انسان‌ها ایجاد کند و به بحران بی‌آبی منجر شود. در چند دهه آینده، میزان تقاضا برای آب همانند موجی روبه‌افزایش خواهد گذاشت و پرسش مهم این است که این حجم عظیم آب مصرفی از کجا و توسط چه منبعی تأمین خواهد شد؟ در ادامه به معرفی کم‌آب‌ترین کشورهای جهان و مشکلات آن‌ها می‌پردازیم:
جمهوری آفریقای مرکزی
باوجود منابع مهم آب مانند دسترسی به دو حوضه آبریز مهم آفریقا (رودخانه‌های شاری و اوبانگی)، تنها ۳۰.۱۷ درصد از مردم آفریقای مرکزی به آب آشامیدنی اولیه و فقط ۶.۱۳ درصد آن‌ها به آب آشامیدنی ایمن مدیریت‌شده دسترسی دارند. در واقع جمعیت جمهوری آفریقای مرکزی از سال ۱۹۶۰ چهار برابر شده است و از ۱.۵ میلیون نفر در آن زمان به کمی بیش از ۶ میلیون نفر در سال گذشته رسیده است. زیرساخت‌های آب نیز چه از نظر فناوری و چه از نظر ظرفیت، قدیمی هستند و شرایط از سال ۲۰۱۲ با چالش‌هایی که گاهی اوقات به‌طور خاص، نقاط دسترسی به آب و چاه‌ها را هدف قرار می‌دادند، بدتر شده است.
جمهوری دموکراتیک کنگو
جمهوری دموکراتیک کنگو، فاقد سیستم ملی بهداشت و تصفیه آب است و تنها نیم درصد از ساکنان آن به بهداشت اولیه دسترسی دارند. چندین دهه جنگ و بحران در جمهوری دموکراتیک کنگو، حدود ۷۵ درصد از جمعیت این کشور را بدون دسترسی به آب آشامیدنی تمیز و کمی کمتر از ۱۲ درصد آن را با امکان دسترسی به آب آشامیدنی ایمن، باقی گذاشته است. همچنین بیش از ۹۷ درصد از جمعیت کنگو نیز از خدمات بهداشتی اولیه محروم هستند. این کشور مانند جمهوری آفریقای مرکزی، دارای منابع آب شیرین فراوان همچون ۶۲ درصد از حوضه رودخانه کنگو است؛ بااین‌وجود، توسعه‌نیافتگی در ۶۵ سال گذشته، همراه با درگیری‌های ملی و محلی، باعث شکل‌گیری نیازهای بهداشتی ناکافی شده است که این موضوع نقش مهمی در برخورداری از آب آشامیدنی آلوده دارد. همچنین برنامه محیط‌زیست سازمان ملل متحد هشدار داده است که اگر بحران آب‌وهوا با سرعت ادامه یابد، وضعیت ممکن است در این کشور بدتر شود.
اتیوپی
اتیوپی به‌تازگی از یکی از بدترین خشکسالی‌های دهه‌های اخیر خارج شده و در نتیجه تغییرات اقلیمی، با کمبود آب بیشتری مواجه است. این امر باعث شده است که تنها ۳۸.۲۸ درصد از جمعیت کشور به آب آشامیدنی اولیه و تنها ۱۳.۲۴ درصد آن به آب آشامیدنی سالم دسترسی داشته باشند. بهداشت، یک نگرانی بزرگ‌تر در این کشور است، زیرا تنها ۲.۱۲ درصد از مردم آن به خدمات بهداشتی اولیه و ۷.۲۲ درصد دیگر به خدمات بهداشتی مدیریت‌شده ایمن دسترسی دارند. بهداشت ضعیف نیز در سال‌های اخیر منجر به شیوع زیاد بیماری وبا در اتیوپی شده است. تلاش‌های کوتاه‌مدت و بلندمدت زیادی برای بهبود وضعیت آب و بهداشت در این کشور انجام شده است. همچنین برنامه‌ای اجرا شده است که به جوامع کمک می‌کند تا از قبل به خشکسالی‌های پیش‌بینی شده که انتظار می‌رود به‌دلیل کمبود باران در چندین منطقه دوباره اتفاق بیفتد، پاسخ دهند.
عراق
طبق گزارشی که سازمان یونیسف در ماه اوت گذشته منتشر کرد، تقریباً از هر پنج کودک در عراق، سه نفر به آب سالم دسترسی ندارند. همچنین در بیش از نیمی از مدارس کشور، آب آشامیدنی وجود ندارد. اثرات بحران اقلیمی در منطقه، همراه با اختلافات با کشورهای همسایه، ۳۸.۶۴ درصد از عراقی‌ها را از دسترسی به آب آشامیدنی اولیه محروم کرده است. تنها ۴۵.۷۳ درصد از جمعیت کشور به خدمات بهداشتی اولیه دسترسی دارند. طبق گزارش‌های اخیر، جریان آب ورودی به عراق پایین‌تر از سطح مورد نیاز است و به‌دلیل کمبود بارش‌ها، امسال، دوره‌ای نسبتاً خشک برای مردمان این سرزمین محسوب می‌شود.
چاد
کمبود آب در این کشور به‌ویژه در حوضه خشک دریاچه چاد نگران‌کننده است. کمتر از نیمی از مردم کشور یعنی حدود ۴۵.۷۵ درصد آن به آب آشامیدنی اولیه و تنها ۶.۲۵ درصد به آب آشامیدنی سالم، دسترسی دارند. همچنین کمبود زیرساخت‌ها باعث شده است که تنها ۲.۰۱ درصد از مردم کشور به سرویس‌های بهداشتی اولیه دسترسی داشته باشند. این موضوع به‌ویژه برای جوانان چاد بسیار اهمیت دارد، زیرا آن‌ها به‌دلیل بیماری‌های ناشی از آب مانند اسهال که منجر به سو جذب مواد مغذی می‌شود، حتی اگر آن‌ها غذای کافی بخورند، در معرض خطر بیشتر تغذیه هستند.
نیجر
این کشور محصور در خشکی و تحت سلطه صحرای بزرگ آفریقا، تنها دارای یک‌هشتم زمین‌های قابل‌کشت است که یک چالش بزرگ برای نیروی کار محسوب می‌شود، زیرا ۸۰ درصد آن به کشاورزی و دامداری متکی است. موضوع قابل‌توجه اینکه تنها ۴۸.۹ درصد از جمعیت کشور به آب آشامیدنی اولیه و بخش کوچک‌تری از آن یعنی ۸.۲۹ درصد به بهداشت اولیه دسترسی دارند. اثرات جانبی این کمبودها بر بخش‌های مختلف، از جمله اقتصاد، معیشت، سلامت و تغذیه، تأثیر می‌گذارد. یکی از برنامه‌های کشور برای ایجاد تاب‌آوری و امنیت سیستم غذایی، تعمیر چاه‌های محلی است که امکان دسترسی دو هزار و ۵۰۰ خانواده را به آب سالم‌تر و تمیزتر فراهم کرده است.