به گزارش بازار به نقل از سی‌ان‌بی‌سی، گزارش‌های ناامید کننده حاکی‌است که صنعت آلومینیوم آمریکا در آستانه فروپاشی کامل قرار گرفته است؛ کارخانه‌های ذوب آلومینیوم یکی پس از دیگری تعطیل می‌شوند و تعرفه‌های ۲۵ درصدی ترامپ نه تنها نتوانسته این روند را متوقف کند، بلکه با افزایش ۶۰ درصدی قیمت‌ها، بحران را عمیق‌تر کرده است.
صنعت آلومینیوم آمریکا این روزها صحنه یک فاجعه اقتصادی است. سیاست تعرفه‌های سنگین دونالد ترامپ که با شعار «احیای تولید داخلی» به اجرا درآمد، نه تنها نتوانسته ذوب‌خانه‌های ازپاافتاده را احیا کند، بلکه با افزایش ۶۰ درصدی قیمت آلومینیوم، فشار بی‌سابقه‌ای بر مصرف‌کنندگان و صنایع پایین‌دستی وارد کرده است.
بر این اساس علت اصلی این بحران به مسئله‌ای قدیمی، اما حیاتی برمی‌گردد: دسترسی به انرژی ارزان. داده‌های مؤسسه وود مکنزی نشان می‌دهد هزینه برق مورد نیاز برای تولید هر تن آلومینیوم در آمریکا ۵۵۰ دلار است، رقمی که تقریباً دو برابر هزینه ۲۹۰ دلاری رقبای کانادایی است. این اختلاف فاحش، حاصل قراردادهای کوتاه‌مدت انرژی در آمریکاست درحالی که رقبای جهانی از مزایای قراردادهای بلندمدت یا نیروگاه‌های اختصاصی بهره می‌برند.
تعطیلی کارخانه نمادین اینتالکو (با ظرفیت ۲۷۹ هزار تُنی) توسط آلکوا در مارس ۲۰۲۳ و تعلیق فعالیت بزرگ‌ترین تولیدکننده آلومینیوم نظامی آمریکای شمالی در هاوِزویل کنتاکی، تنها نمونه‌هایی از موج خاموشیِ ذوب‌خانه‌ها هستند.
صنعتگران هشدار می‌دهند حتی کارخانه‌های ذوب بازمانده نیز با چالش جدیدی مواجه شده‌اند: رقابت نابرابر با غول‌های فناوری برای دسترسی به برق. در این رابطه «تروند کریستوفرسن» مدیر مالی شرکت نروژی هیدرو -از بزرگ‌ترین بازیگران جهانی این صنعت- تأکید می‌کند: «رونق هوش مصنوعی و گسترش مراکز داده، تقاضای برق را به سطحی رسانده که صنایع سنتی مانند آلومینیوم دیگر توان رقابت ندارند. حاشیه سود ۳ تا ۸ درصدی ما در برابر سودهای دو رقمی شرکت‌های فناوری، شانس ما برای دسترسی به انرژی ارزان را نابود کرده است.»
این بحران پیامدهای وسیعی در پی دارد؛ از سقوط ۱۷ درصدی سهام هیدرو در بازارهای جهانی تا افزایش ۱۰ درصدی قیمت محصولات شرکت‌هایی مانند توله گروپ که با وجود تولید محلی، مجبور به جبران هزینه‌های فزاینده مواد اولیه شده‌اند.
تحلیلگران هشدار می‌دهند این روند به زودی صنایعی مانند ساختمان‌سازی و تولید لوازم خانگی را نیز درگیر خواهد کرد. این فروپاشی گویای یک واقعیت تلخ است: حتی توسعه نیروگاه‌های جدید هسته‌ای و تجدیدپذیر نیز راه‌گشا نخواهد بود، چراکه اولویت دسترسی به انرژی ارزانِ این ظرفیت‌ها به بخش فناوری اختصاص خواهد یافت.
به نظر می‌رسد شعار «نخست آمریکا» ترامپ هر روز بیشتر در باتلاق چالش‌های فزاینده فرو میرود؛ ایالات متحده که روزی نماد سلطه جهانی در تولید آلومینیوم بود، امروز با طنز تلخ تاریخ روبروست: اعمال تعرفه‌های ۲۵ درصدی نه تنها نتوانسته صنعت نیمه‌جان داخلی را نجات دهد، بلکه این ابرقدرت صنعتی را به دامان وابستگی مطلق به واردات – حتی با وجود موانع تجاری سرسام‌آور – سوق داده است.