به گزارش خبرگزاری ایمنا، هر سال در ایام عزاداری محرم و صفر، عزاداران با برپایی مجالس روضه، موکب و چایخانه‌ها علاوه بر تجدید بیعت با امام حسین (ع) از عزاداران پذیرایی می‌کنند، شاید بیشتر مردم این را تجربه کرده باشند که چایی روضه امام حسین (ع) از خوشمزه‌ترین نوشیدنی‌ها و طعم آن با دیگر چایی‌ها متفاوت است، بهتر است این سخن را از زبان شاعر بشنویم که می‌گوید:
این نشستن را میان روضه دست کم نگیر
یک نفس در روضه‌ها خیلی اثر دارد رفیق
هر چه شد خرج عزایش آسمانی می‌شود
چای بعد از روضه هم طعمی دگر دارد رفیق
در ماه محرم و صفر وجود پیرغلامان برکتی دو چندان به روضه و عزاداری امام حسین می‌دهد، پیرغلامانی که سال‌ها تحت لوای امام حسین (ع) مظلومیت اهل‌بیت در واقعه کربلا را روایت کردند و معتقد هستند هر برکتی در زندگی‌شان وجود دارد از نوکری امام حسین (ع) و چهارده معصوم است و هر سال تلاش کرده‌اند که در روضه‌ها و مجالس عزای ثارالله شرکت کنند و در حد توان خدمتی به نیت امام حسین و اهل بیت آن امام مظلوم انجام دهند، این پیرغلامان مکتب عاشورا بر این باور هستند که امام حسین (ع) از باب کرم، افتخار خدمت را به خادمانش داده است و مدال نوکری را بر گردن آنها انداخته است، بنابراین باید با اخلاص و بدون ریا و در حد توان در این مسیر خدمت کنند و حضور خود زیر سایه حضرت حسین (ع) را این‌گونه وصف می‌کنند:
سائل خانه تو گرچه زیاد است زیاد
کرمت چند برابر چه زیاد است زیاد
من شدم عاشق تو یا تو شدی عاشق من؟
لطف ارباب به نوکر چه زیاد است زیاد!
در این روزها که پرچم عزای امام حسین (ع) برافراشته شده و عطر محرم در هر کوی و برزن پیچیده، از میان هزاران پیرغلام کوی اباعبدالله (ع) پای حرف‌های محمد مطلبی فشارکی، یکی از خادمان مجلس عزای امام حسین (ع) که ۴۰ سال در راه خدمت به عزاداران این امام بزرگوار موی سپید کرده و در سال جاری نیز در یکی از چای‌خانه‌های مجلس روضه اباعبدالله (ع) در حال خدمت است و از تجربیات، احساس و برکات خدمت خود به خبرنگار ایمنا می‌گوید که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید.
حدود ۴۰ سال است که در حال خدمت هستم / تنها برای خدا و چهارده معصوم (ع) انجام انجام وظیفه می‌کنم
برای دیدار پیرغلام حسینی وارد خانه‌ای شدیم که درب آن به روی تمام مردم باز بود تا برای استفاده از پذیرایی وارد شوند، پذیرایی که اغلب چایی روضه بود و طعمی متفاوت از دیگر چایی‌ها داشت؛ در چند خانه آن طرف‌تر مجلس روضه‌ای برپا بود و مردم پیش از ورود به مجلس یا پس از خروج از آن وارد این چایخانه می‌شدند، چایخانه‌ای که هر چند ساده، اما نمک روضه‌های اباعبدالله بود، هر چند دقیقه‌یکدقیقه‌یک بار سینی‌ها از فنجان چایی پر می‌شد و حاضران گلویی تر می‌کردند و نمک‌گیر سفره امام حسین (ع) می‌شدند، حتی شده به اندازه یک استکان چای!
محمد مطلبی، خادم‌الحسین آنقدر خاکی و بی‌آلایش است که به محض ورود با چای روضه از عزاداران پذیرایی می‌کند و گرم صحبت می‌شود و با اینکه مشغول خدمت به عزاداران حسینی است، با منش و ادبی که به گفته خودش از ائمه وام گرفته، از روزگاری که زیر پرچم اباعبدالله گذارنده، می‌گوید: حدود ۴۰ سال است که در حال خدمت به ۱۴ معصوم هستم، به کمک اعضای محله و دوستان هیئت را برقرار کردیم و هر کجا روضه‌ای بوده است، چراغ چایی‌خانه امام حسین (ع) را روشن نگه داشته‌ایم و هر کاری از دستمان بر می‌آمده، انجام داده‌ایم.
او درباره نیت خود از خدمت کردن ادامه می‌دهد: برای شخص خاصی خدمت نکرده‌ام و تنها برای خدا و ۱۴ معصوم (ع) خدمت می‌کنم، اینکه صاحب مجلس فرد پولداری است یا با مشکلات مالی مواجه است، جوان است یا کهنسال یا حتی از دوستان است یا غریبه برایم مهم نبوده است، سعی کرده‌ام تنها وظیفه‌ام را برای گرم نگه داشتن آتش چایخانه امام حسین (ع) انجام دهم.
این خادم امام حسین (ع) درباره برکات و حس خدمت کردن به عزاداران عنوان می‌کند: به شکرانه نعمت سلامتی که خدا عطا کرده است، سعی بر خدمت کردن داشتهام و به لطف خدا تا به حال ماه محرمی را به یاد ندارم که در چایخانه امام حسین حضور نداشته باشم، تاکنون در پرتو لطف اهل بیت و از خوان کرم اباعبدالله روزگار گذراندم، همچنین فرزندان صالحی که خدا به من و همسرم عطا کرده است را از برکات این خدمت می‌دانم و همواره تلاش کردم هر آنچه از دستم برمی‌آید، انجام دهم و مُزدم را بدون اینکه بر زبان بیاورم از امام حسین (ع) و بی‌بی دو عالم گرفتم.
او با بیان اینکه هر چه از این برکات بگویم باز کم گفته‌ام، اضافه می‌کند: از روزگار جوانی تا به حال که محاسنم سفید شده، توفیق حضور در مجالس اهل بیت (ع) شامل حالم شده است و اکنون همسر و فرزندانم هم برای خدمت به ائمه معصوم (ع) از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کنند و تمام فرزندانم را برای خادم‌الحسینی پرورش دادم، چون تنها بر سر سفره اهل بیت (ع) است که عاقبت بخیری نصیب‌مان می‌شود.
تمام ساعت‌ها و دقایقی که در خدمت به اهل بیت و عزادارانشان بودم، برایم خاطره‌انگیز بوده است
این خادم امام حسین (ع) درباره خاطرات خوب خود در ۴۰ سال خدمت در مجالس اهل بیت (ع) عنوان می‌کند: تمام ساعت‌ها و دقایقی که در خدمت به اهل بیت و عزادارانشان بودم، برایم خاطره‌انگیز بوده و حس خوبی را برایم به همراه داشته است، چرا که با هر قدمی که در این مسیر برمی‌داشتم همواره دست حمایت الهی را احساس می‌کردم.
او در پاسخ به این سوال که اگر قرار باشد به پاس تمام خدمت‌ها در طی این سال‌ها آرزویتان برآورده شود، چه آرزویی می‌کنید؟ می‌گوید: تنها آرزویم زنده نگه داشتن یاد شهدا و دور نبودن از اهل بیت (ع) است، آرزویم بودن در زمره عزاداران حسینی است و چه چیزی می‌تواند جز این آرزویم باشد، تنها از خدا خواستم که لیاقت گرفتن ریسمان الهی را با یاری اباعبدالله به من عطا کند.
این پیرغلام از لذت سفر به کربلا و خدمت به زائران حسینی می‌گوید: هربار که از سفر کربلا بازمی‌گردم، تازه متوجه ارزش و برکت آن می‌شوم و امیدوارم این توفیق قسمت تمام عزاداران باشد و بتوانیم با هوشیاری راهی سفر شویم.
او در آرزوی پابوسی امام حسین (ع) زیر لب شعری را زمزمه کرد:
مرغ دلم به عشق شما پر کشیده است
تا آسمان کربلاتان پریده است
من آمدم برای شما نوکری کنم
من را خدا برای همین آفریده است
تمام مدت بیشترین چیزی که جلب توجه می‌کرد این بود که او با تمام افرادی که از روبه‌روی درب چایخانه عبور می‌کردند، سلام گرمی می‌کرد و از آنها دعوت می‌کرد تا وارد چایخانه شوند و با احترام و تمام قد پیش پای عزاداران حسینی برمی‌خواست و با یک لیوان چایی خوش‌رنگ و چند حبه قند از آنها پذیرایی می‌کرد، چایی که مزه آن برای همیشه زیر دندان می‌ماند.
پای حرف دل و سخن خادمان اهل بیت (ع) و پیرغلامان امامان معصوم (ع) که بنشینیم، تمایلی به ترک مجلس نداریم و مایل هستیم حتی ساعت‌ها به سخنان دلنشین و تامل‌برانگیز آنها که همراه با اشک برای ثارالله است، گوش جان بسپاریم، از تجربیات آنها استفاده کنیم، با راه و رسم آنها آشنا شویم و همراه با آنها به عزاداران و محبان اهل بیت (ع) خدمت کنیم؛ لذتی که خادمان از خدمت کردن خود می‌گویند شاید تنها بخشی از لذت و ذوق حقیقی باشد که زبان در وصف آن ناتوان است.