به گزارش اکوایران، با انتظار ایالات متحده و اسرائیل برای پاسخ نظامی ایران و نیروهای مقاومت در تلافی ترور اسماعیل هنیه (رئیس دفتر سیاسی حماس) و فواد شکر (فرمانده نظامی ارتش حزب‌الله)، آشکارترین حضور نظامی آمریکا در منطقه، ناوهای هواپیمابر غول‌پیکر آن است.
به نوشته فارن پالیسی، لوید آستین (وزیر دفاع آمریکا) در روز یکشنبه اعلام کرد که دستور داده گروه ضربت ناو هواپیمابر یواساس آبراهام لینکلن استقرار خود در خاورمیانه را تسریع کند که به معنی خالی‌شدن اقیانوس هند و آرام از ناو هواپیمابر آمریکایی است. لینکلن، شناوری با طول تقریبی ۱۱۰۰ فوت، با دو اسکادران جت‌های مستقر بر ناو هواپیمابر، یک ناوچه موشکی هدایت‌شونده و یک ناوشکن موشکی هدایت‌شونده همراهی می‌شود. طبق بیانیه پنتاگون، ایالات متحده همچنین یکشنبه‌شب یک زیردریایی موشکی دیگر به این منطقه اعزام کرد.
لینکلن به ناو هواپیمابر دیگری به نام تئودور روزولت که قبلاً در شرق مدیترانه مستقر بوده و جت‌های آن در خشکی مستقر گشته، ملحق خواهد شد. این دومین‌بار طی شش ماه گذشته است که ایالات متحده دو ناو هواپیمابر را به صورت همزمان در خاورمیانه مستقر می‌کند.
جری هندریکس، کاپیتان بازنشسته نیروی دریایی آمریکا و پژوهشگر ارشد انستیتو ساگامور خاطرنشان کرد که استقرار دو ناو هواپیمابر قطعاً یک سیگنال بوده و به آمریکا امکان این را می‌دهد که هر دو طرف خاورمیانه را پوشش دهد. یکی از آن‌ها در حال خروج از مدیترانه به سمت منطقه بوده که پوششی مضاعف برای اسرائیل فراهم می‌آورد و دیگری نیز فشار بر ایران را حفظ می‌کند.
کارشناسان نظامی در مورد توانایی ناوهای هواپیمابر برای مقاومت در برابر موشک‌های چینی در هند و اقیانوس آرام که به طور خاص برای غرق‌کردن این شناورهای بزرگ طراحی شده‌اند، ابراز تردید دارند. اما با این حال، استقرار اخیر آن‌ها در خاورمیانه نشان می‌دهد که وقتی صحبت از نشان‌دادن حضور ایالات متحده در سراسر جهان به میان می‌آید، ناوهای هواپیمابر همچنان دارایی اصلی نیروی دریایی آن محسوب می‌شود.
هندریکس افزود: «اگر کاخ سفید و پنتاگون تصمیم بگیرند هر دو ناو هواپیمابر را در یک طرف خاورمیانه، چه در حیاط‌خلوت مدیترانه‌ای اسرائیل و چه در خلیج فارس، قرار دهند، به نیروی دریایی ایالات متحده امکان می‌دهد تا تقریباً روزانه ۲۰ ساعت پرواز مداوم از این ناوها انجام دهند. همچنین ایران توانایی محدودی برای نابودی شناوری به این بزرگی را دارد؛ زیرا غرق‌کردن یک ناو هواپیمابر به مواد منفجره بسیار بزرگی نیازمند است.
برایان کلارک، پژوهشگر ارشد مؤسسه هادسون گفت: «ایران می‌تواند چندین پرتابه را به سمت یک ناو هواپیمابر شلیک کند»، اما این کشتی و اسکورت‌های آن احتمالاً قادر خواهند بود تا آن‌ها را ساقط سازند.
ناوهای هواپیمابر به دلیل اندازه و پیچیدگیشان بودجه هنگفتی را به خود اختصاص داده‌اند و دلیل اینکه در بحران کنونی خاورمیانه این‌قدر نقش دارند، این است تا زمانی که در آب باشند، به راحتی قابل‌استقرار خواهند بود.
بکا واتر، پژوهشگر ارشد برنامه دفاعی در مرکز امنیت جدید آمریکایی گفت: «ناوهای هواپیمابر اغلب گزینه پاسخگو هستند». او افزود که به ویژه برای مأموریت هفت‌ماهه پنتاگون برای دفاع از حمل‌و‌نقل دریایی دریای سرخ در برابر حملات حوثی‌های یمن، ناوهای هواپیمابر «اهمیت تازه‌ای» یافته‌اند.
البته این پدیده جدیدی نیست. قبل از اینکه پنتاگون آخرین سربازان آمریکایی را در آگوست ۲۰۲۱ از افغانستان خارج کند، آستین دستور داد ناو هواپیمابر رونالد ریگان که معمولاً گشت‌های تابستانی را در غرب اقیانوس آرام انجام می‌دهد، برای پوشش عقب‌نشینی قدرت آتش بیشتری فراهم سازد؛ اقدامی که موجب تعجب مقامات حوزه هند و اقیانوس آرام در واشنگتن شد.
اگرچه ایران تاکنون از حمله تلافی‌جویانه علیه اسرائیل در پاسخ به ترورهای اخیر خودداری ورزیده، اما مشخص نیست که صرف حضور دارایی‌های بیشتر آمریکا تهران را منصرف سازد. واتر افزود: «سنجش اینکه آیا همه این استقرارها اثر بازدارندگی لازم را دارند، دشوار است».
اما کلارک گفت حتی اگر این کار تأثیری بر بازدارندگی علیه ایرانی‌ها نداشته باشد، ناو هواپیمابر طی چند ماه گذشته بخش عمده‌ای از تلاش‌های دفاع هوایی در منطقه بوده است.
او گفت: «جت‌های اف-۱۸ از ناو هواپیمابر بلند می‌شوند و پهپادها و موشک‌ها را خیلی قبل از رسیدن به کشتی‌ها سرنگون می‌کنند». اگر اف-۱۸ها نتوانند آن‌ها را رهگیری کنند، تفنگداران دریایی ایالات متحده با استفاده جت‌های EA-18G Growlers کار را تمام خواهند کرد.
اما مدت‌زمان طولانی مأموریت این ناوها اثرش را گذاشته است. قرار است یواساس روزولت به زودی به آمریکا برگشته و وارد فاز تعمیر و نگهداری شود. یواساس ترومن تازه از تعمیر و نگهداری خارج شده و تا سه یا چهار ماه دیگر به مأموریت برنمی‌گردد. یواساس نیمیتز و یواساس آیزنهاور در چرخه‌های پیش از خارج‌شدن از خدمت بوده و زمانی که از خدمت خارج شوند، تعداد ناوهای هواپیمابر فعال ایالات متحده از ۱۱ به ۹ کاهش می‌یابد. یواساس استنیس در مرحله دوم تعمیرات اساسی خود قرار دارد. یواساس واشنگتن نیز به سمت اقیانوس آرام در حرکت بوده، اما قرار است در آغاز سال ۲۰۲۵ به خانه باز گردد.
کلارک گفت: «این وضعیت دوام نمی‌آورد. ممکن است ناو هواپیمابری برای رفتن به اقیانوس آرام در دسترس نباشد زیرا احتمالاً مجبور بوده به خاورمیانه برود و ناو هواپیمابر دیگری نیز در سواحل شرقی آمریکا حضور ندارد».
منبع: ecoiran-69325