به گزارش خبرگزاری ایمنا و به نقل از ساینس دیلی، پروتئین PD-1، یک گیرنده چک‌پوینت در سیستم ایمنی، به عنوان هدف اصلی در درمان سرطان شناخته می‌شود. با این حال، درمان‌های مبتنی بر PD-1 تنها در بخش کوچکی از بیماران مؤثر هستند، تحقیقات جدید دانشگاه کالیفرنیا سن‌دیگو و آکادمی علوم چین نشان می‌دهد که PD-1 در موش‌ها به طور قابل توجهی ضعیف‌تر از نسخه انسانی است، این تفاوت به دلیل وجود یک موتیف (توالی اسیدهای آمینه) در PD-1 انسان است که در موش‌ها وجود ندارد.
محققان با جایگزینی PD-1 انسانی در موش‌ها، دریافتند که این تغییر توانایی سلول‌های T را برای مبارزه با تومورها مختل می‌کند، این یافته‌ها نشان می‌دهد که مدل‌های موشی ممکن است به طور کامل قابل اعتماد نباشند و نیاز به توسعه مدل‌های پیش‌بالینی دقیق‌تری وجود دارد.
این مطالعه، که در مجله Science Immunology منتشر شده است، تاریخچه تکاملی PD-1 را نیز بررسی کرده و کاهش فعالیت آن در جوندگان پس از انقراض دایناسورها را نشان می‌دهد، تحقیقات آینده بر بررسی تأثیر PD-1 بر فعالیت ضد توموری سلول‌های T در زمینه‌های انسانی متمرکز خواهد شد.
