ویکتوریا از شمال با نیو ساوت ولز و از غرب با استرالیای جنوبی همسایه است و از جنوب به تنگه باس محدود می شود (به استثنای یک مرز زمینی کوچک با تاسمانی که در امتداد جزیره مرزی قرار دارد )، بخش خلیج بزرگ استرالیا . اقیانوس جنوبی در جنوب غربی و دریای تاسمان ( دریای حاشیه ای اقیانوس آرام جنوبی ) در جنوب شرقی. این ایالت طیف وسیعی از اقلیم ها و ویژگی های جغرافیایی را از مناطق معتدل ساحلی و مرکزی تا رشته کوه های آلپ ویکتوریایی در شمال شرقی و شمال غربی نیمه خشک را در بر می گیرد .
اکثریت جمعیت ویکتوریا در ناحیه مرکزی-جنوبی اطراف پورت فیلیپ ، و به ویژه در منطقه شهری ملبورن بزرگ ، پایتخت ایالت ویکتوریا و بزرگترین شهر و همچنین دومین شهر بزرگ استرالیا متمرکز شده اند ، که در آن بیش از سه یک چهارم از جمعیت با تنوع فرهنگی زندگی می کنند (۳۵.۱٪ از ساکنان مهاجر هستند ) . بیش از ۳۰ زبان بومی قبل از استعمار اروپا در این منطقه صحبت می شد. در سال ۱۷۷۰ جیمز کوک ادعای مالکیت سواحل شرقی قاره استرالیا را برای پادشاهی بریتانیا کرد . اولین سکونت اروپایی در این منطقه در سال ۱۸۰۳ در خلیج سالیوان رخ داد . بخش بزرگی از ویکتوریا در سال ۱۸۳۶ در ناحیه پورت فیلیپ در نیو ساوت ولز قرار گرفت .
ویکتوریا که به افتخار ملکه ویکتوریا نامگذاری شد،از نیو ساوت ولز جدا شد و به عنوان یک مستعمره تاج جداگانه در سال ۱۸۵۱ تأسیس شد و در سال ۱۸۵۵ به دولت مسئول دست یافت . در زمان تشکیل فدراسیون استرالیا در سال ۱۹۰۱، ملبورن به بزرگترین شهر استرالیا تبدیل شد و تا زمانی که کانبرا در سال ۱۹۲۷ پایتخت ملی شد، مقر دولت فدرال بود. به سطوح بالای مهاجرت بین المللی و بین ایالتی. ملبورن میزبان تعدادی موزه، گالری های هنری و تئاتر است. در سال ۲۰۱۶ یک شرکت بازاریابی ورزشی آن را پایتخت ورزش جهان نامید.
ویکتوریا ۳۸ کرسی در مجلس نمایندگان استرالیا و ۱۲ کرسی در مجلس سنای استرالیا دارد . در سطح ایالتی، پارلمان ویکتوریا از مجلس قانونگذاری و شورای قانونگذاری تشکیل شده است . حزب کارگر ، به رهبری جاسینتا آلن به عنوان نخست‌وزیر ، از سال ۲۰۱۴ بر ویکتوریا حکومت می‌کند. فرماندار ویکتوریا ، نماینده پادشاه در ایالت، در حال حاضر مارگارت گاردنر است . ویکتوریا به ۷۹ منطقه دولتی محلی ، و همچنین چندین منطقه ثبت نشده تقسیم شده است که ایالت مستقیماً آنها را اداره می کند.
آب و هوای ایالت ویکتوریا
ویکتوریا دارای آب و هوای متنوعی است که از نیمه خشک معتدل با تابستان های گرم در شمال غربی تا معتدل و خنک در امتداد ساحل متغیر است. ویژگی اصلی زمین ویکتوریا، محدوده تقسیم بزرگ، آب و هوای سردتر و کوهستانی را در مرکز ایالت ایجاد می کند. زمستان ها در امتداد سواحل ایالت، به ویژه در اطراف ملبورن ، نسبتاً معتدل هستند ( نمودار را ببینید ).
دشت ساحلی در جنوب محدوده تقسیم بزرگ دارای معتدل ترین آب و هوای ویکتوریا است. هوای اقیانوس جنوبی به کاهش گرمای تابستان و سرمای زمستان کمک می کند. ملبورن و دیگر شهرهای بزرگ در این منطقه معتدل قرار دارند.
Mallee و Wimmera بالایی گرم ترین مناطق ویکتوریا هستند که بادهای گرم از نیمه بیابان های اطراف می وزد. میانگین دما در تابستان از ۳۲ درجه سانتیگراد (۹۰ درجه فارنهایت) و در زمستان از ۱۵ درجه سانتیگراد (۵۹ درجه فارنهایت) تجاوز می کند. به جز در ارتفاعات سرد کوهستانی، دمای ماهانه داخلی ۲ تا ۷ درجه سانتیگراد (۴ تا ۱۳ درجه فارنهایت) گرمتر از اطراف ملبورن است (نمودار را ببینید). بالاترین حداکثر دمای ویکتوریا ۴۸.۸ درجه سانتیگراد (۱۱۹.۸ درجه فارنهایت) در هوپتون در ۷ فوریه ۲۰۰۹ در طول موج گرمای جنوب شرقی استرالیا در سال ۲۰۰۹ ثبت شد .
کوه های آلپ ویکتوریایی در شمال شرقی سردترین قسمت ویکتوریا هستند. رشته کوه های آلپ بخشی از سیستم کوهستانی رشته تقسیم بزرگ است که از شرق به غرب تا مرکز ویکتوریا امتداد دارد. میانگین دما در زمستان کمتر از ۹ درجه سانتیگراد (۴۸ درجه فارنهایت) و در بالاترین نقاط محدوده کمتر از ۰ درجه سانتیگراد (۳۲ درجه فارنهایت) است. کمترین دمای ایالت ۱۱.۷- درجه سانتی گراد (۱۰.۹ درجه فارنهایت) در Omeo در ۱۵ ژوئن ۱۹۶۵ و دوباره در Falls Creek در ۳ ژوئیه ۱۹۷۰ ثبت شد
اقتصاد ایالت ویکتوریا
ویکتوریا دارای اقتصاد گسترده ای با بخش های اولیه، تولیدی و خدماتی توسعه یافته است. حدود یک چهارم تولید ناخالص داخلی استرالیا (GDP) است. از اواسط دهه ۱۹۶۰، ذخایر محدود ذخایر معدنی اصلی زمینی ایالت توسط یافته های نفت و گاز طبیعی در دریا متعادل شده است . بیشتر مناطق کشاورزی اصلی برای مراتع بهبود یافته یا طبیعی یا برای کشت استفاده می شود که عمدتاً شامل گندم و محصولات علوفه ای است. دسته های اصلی مزارع مولد عبارتند از: گاوداری ها، ایستگاه های گوسفند، مزارع مختلط گوسفند و غلات، مزارع غلات، گاوداری ها و تاکستان ها.
ویکتوریا تا دهه ۱۹۸۰ مرکز مالی و فرهنگی سنتی استرالیا بود. در اواخر قرن بیستم، نیو ساوت ولز جایگزین این نقش شد ، عمدتاً به دلیل افول صنایع تولیدی محافظت شده سنتی و کاهش ارزش نسبی بازده تجاری برای کالاهای کشاورزی. با این حال، در آغاز قرن بیست و یکم، ویکتوریا از طریق رشد اقتصادی و تجدید ساختار شروع به بازیابی جایگاه خود کرده
آموزش و پرورش ایالت ویکتوریا
هر کودک ویکتوریا تا سن ۱۶ سالگی حق تحصیل سکولار ، اجباری و رایگان را دارد. حدود دو سوم دانش آموزان ابتدایی و سه پنجم دانش آموزان متوسطه در مدارس دولتی تحصیل می کنند، اگرچه ثبت نام در موسسات خصوصی افزایش یافته است. مدارس در استرالیا در مقطع ابتدایی هفت سال آموزش و مدارس متوسطه شش سال ارائه می دهند. در اوایل دهه ۱۹۹۰ معرفی گواهی ویکتوریا پیشرفت بزرگی بود. هدف آن تشویق دانش‌آموزان به گذراندن یک دوره کامل ۱۳ ساله و ایجاد پایه‌ای برای ادامه تحصیل، زندگی کاری و مشارکت آنها در جامعه بوده است.
ویکتوریا چندین دانشگاه با بودجه عمومی دارد که برجسته‌ترین آنها عبارتند از دانشگاه کاتولیک استرالیا (۱۹۹۱)، دانشگاه موناش (۱۹۵۸)، موسسه فناوری سلطنتی ملبورن (۱۸۸۷)، و دانشگاه ملبورن استرالیا (۱۸۵۳)، قدیمی‌ترین موسسه ایالتی. آموزش عالی . در اوایل قرن بیست و یکم، تقریباً دو سوم دانشجویان تحصیلات عالی ویکتوریا از داخل ایالت و یک چهارم دیگر از خارج از استرالیا بودند. در سطح دانشگاه، ویکتوریا بالاترین نسبت ثبت نام بین المللی را در بین ایالت های استرالیا داشت.
سلامت و رفاه ایالت ویکتوریا
بیمه درمانی همگانی توسط Medicare در استرالیا ارائه می شود. شرکت های بیمه درمانی تجاری نیز وجود دارد. در اوایل قرن بیست و یکم بیش از ۲۰۰ بیمارستان دولتی و خصوصی در ویکتوریا وجود داشت.
حمایت درآمدی برای افراد عمدتاً توسط ادارات فدرال ارائه می شود. حقوق بازنشستگی برای سالمندان، افراد دارای معلولیت جسمی و زنان بیوه در نظر گرفته شده است. مزایای بیکاری و بیماری برای افرادی که در مشکلات موقتی هستند ارائه می شود.
دستمزدها و شرایط کار در ویکتوریا توسط کمیسیون پرداخت منصفانه استرالیا (AFPC) و کمیسیون روابط صنعتی استرالیا، برای صنایعی که در داخل و خارج از ایالت فعالیت می کنند، و توسط هیئت های آشتی و داوری ویکتوریا، برای صنایع کاملاً در داخل ایالت نظارت می شود. افزایش دستمزدها، در حالی که هنوز در ساختارهای جوایز است، با توافقات دولت و اتحادیه ایجاد می شود. در طول دهه ۱۹۹۰، عضویت و قدرت در اتحادیه شروع به کاهش کرد، و چانه زنی شرکتی (یعنی در یک کارخانه یا شرکت واحد) و قراردادهای فردی به طور فزاینده ای جای سیستم متمرکز قدیمی تعیین دستمزد را گرفت، اگرچه AFPC هنوز حداقل نرخ ها را تعیین می کند.
چارچوب قانون اساسی ایالت ویکتوریا
ساختار اساسی دولت ویکتوریا – به عنوان یک قانون پارلمان بریتانیا در قانون اساسی این ایالت در سال ۱۸۵۵ تأسیس شد و با اعلام قانون اساسی به عنوان یک قانون اساسی مجدداً تأیید شد.پارلمان ویکتوریا در سال ۱۹۷۵ – متشکل از قوه مقننه، قضایی و مجریه مجزا است. پارلمان این ایالت از دو مجلس تشکیل شده است : مجلس مقننه (پایین) وشورای قانونگذاری (بالا). از رهبر اکثریت حزب یا ائتلاف احزاب در مجلس قانونگذاری درخواست می شود تا توسط مجلس قانونگذاری تشکیل دولت شود.فرماندار ، نماینده اصلی پادشاه بریتانیا. نخست وزیر منتخب (رئیس وزیر منتخب) اسامی وزرای پیشنهادی را برای انتصاب به فرماندار ارائه می کند. این وزرا به عضویتشورای اجرایی که به استانداری که به عنوان متولی قانون اساسی تلقی می شود و بالاتر از سیاست های حزبی است، مشاوره می دهد. فرماندار مجلس را احضار و تعلیق می کند، برنامه قانونگذاری دولت را در ابتدای هر جلسه مشخص می کند و با لوایحی که نیازی به ارجاع به پادشاه نیست، موافقت می کند.
پارلمان ویکتوریا برای آن دسته از موضوعاتی که قانون اساسی فدرال به طور انحصاری به پارلمان مشترک المنافع استرالیا اعطا نمی کند، قانون وضع می کند . اگر هر گونه ناهماهنگی بین قوانین ایالتی و فدرال وجود داشته باشد، قوانین فدرال حاکم است و موضوعاتی که به کشورهای مشترک المنافع اعطا می شود ممکن است با یک قانون مشترک المنافع مناسب تغییر کند. خدمات عمومی ویکتوریا بر اساس دپارتمان های نخست وزیری و خزانه داری است که اهداف مختلفی را انجام می دهند و تعدادی از ادارات و وزارتخانه های دیگر که با یک موضوع واحد سروکار دارند. چندین شرکت دولتی سابق که فعالیت هایی مانند آب و برق و حمل و نقل را کنترل می کردند، خصوصی شده اند.
اعضای مجلس مقننه با رای عمومی بزرگسالان در رای دهندگان تک نفره برای مدت چهار سال انتخاب می شوند. اعضای شورای قانونگذاری (که اغلب به آن مجلس بازنگری گفته می شود) از استان های پنج نفره انتخاباتی با رای عمومی بزرگسالان و همچنین برای یک دوره چهار ساله انتخاب می شوند. ویکتوریا از رای مخفی ( رای گیری استرالیایی ) استفاده می کند – رویه ای که در اولین انتخابات پارلمانی خود در سال ۱۸۵۶ آغاز شد. اعضای مجلس قانونگذاری و شورای قانونگذاری با استفاده از سیستم رای گیری ترجیحی انتخاب می شوند. رای دادن برای هر دو مجلس اجباری است.
سه حزب سیاسی اصلی در ویکتوریا وجود دارد:حزب لیبرال ،حزب ملی وحزب کارگر استرالیا حزب لیبرال، غالب در دهه ۱۹۷۰ و دوباره در دهه ۹۰، از سرمایه گذاری آزاد حمایت می کند و بیشتر حمایت خود را از رای دهندگان طبقه متوسط و بالا در مناطق شهری و برخی روستایی می گیرد. حزب ملی نماینده منافع روستایی است و معمولاً هیچ کرسی شهری برنده نمی شود. حزب کارگر استرالیا که قوی ترین حمایت خود را در میان طبقات کارگر به دست می آورد، در دهه ۱۹۸۰ و اوایل قرن بیست و یکم مسلط بود.
دولت‌های محلی، که همگی توسط شوراهای منتخب اداره می‌شوند، مسئول طیف وسیعی از خدمات از جمله مدیریت زباله، ارتباطات، خدمات اجتماعی ، کنترل ساختمان‌ها، امکانات تفریحی و فرهنگی و برخی مقررات ترافیکی هستند. در اوایل قرن بیست و یکم، به دنبال بازسازی و ادغام اساسی، حدود ۸۰ شورای دولتی محلی در ویکتوریا وجود داشت که به طور مساوی بین شوراهای شهر (که برخی از آنها روستایی بودند) و شهرداری‌ها تقسیم شدند. یک شورای شهر هم وجود داشت.
قبل از سال ۱۹۷۳، دولت های محلی هیچ کمک مالی مستقیمی از دولت فدرال دریافت نمی کردند. کمک های مالی وجود داشت، اما از طریق دولت های ایالتی فیلتر شد. رویه هایی در سال ۱۹۷۳ ایجاد شد که به موجب آن دولت های محلی می توانستند از دولت فدرال برای دریافت کمک های مالی همه منظوره درخواست دهند. دولت های محلی ویکتوریا چندین میلیون دلار کمک های مالی دولت فدرال در سال های اولیه دریافت کردند. از سال ۱۹۸۶ ترتیبات جدیدی برای توزیع عادلانه تر وجوه به دولت های محلی ارائه شد. شوراهای دولت محلی همچنان بخش اعظم درآمد خود را از کمک های مالی دولت فدرال و همچنین از برخی هزینه های مجوزها و مالیات های مختلف اموال به دست می آورند.
دادگاه ها با توجه به شدت پرونده هایی که در نظر می گیرند درجه بندی می شوند. دادگاه‌های قاضی، که در حومه شهرها و دیگر شهرهای ایالت یافت می‌شوند، به جرایم جنایی کمتر جدی رسیدگی می‌کنند، تحقیقات اولیه را در مورد جرایم کیفری قابل کیفرخواست برگزار می‌کنند، و در مورد موضوعات مدنی که بیش از ۱۰۰۰۰۰ دلار (استرالیا) درگیر نمی‌شود، قضاوت می‌کنند . یک دادگاه شهرستانی به طور مداوم در ملبورن تشکیل می شود و از تعدادی دیگر از شهرهای مداری بازدید می کند. این به امور مدنی می پردازد که مبلغ آن از ۲۰۰۰۰۰ دلار تجاوز نمی کند و تمام جرایم جنایی به جز قتل، خیانت و سایر استثنائات قانونی. همچنین ممکن است به عنوان دادگاه تجدیدنظر برای دادگاه های کوچک عمل کند. دادگاه عالی در ملبورن مستقر است. ممکن است به تمام مواردی که توسط قانون مستثنی نشده اند رسیدگی کند و به عنوان دادگاه تجدید نظر برای دادگاه شهرستان عمل کند. همچنین دادگاه های تخصصی وجود دارند که به پرونده هایی مربوط به کودکان، شرایط خاص مرگ، مواد مخدر، خشونت خانوادگی و مجرمان بومی که به جرم خود اقرار می کنند رسیدگی می کنند.
کشاورزی ایالت ویکتوریا
به استثنای بیابان‌های غرب و شمال غرب، فعالیت‌های کشاورزی تقریباً در هر بخش از زمین‌های متنوع ویکتوریا انجام می‌شود. در ناحیه شرقی هسته مرتفع، شیب های تند و زمستان های طولانی تر، کشت را به جز در دره های سرپناه متوقف کرده است، اما مقداری رازک و تنباکو کشت می شود. دامپروری و پرواربندی گاو، پرورش بره های مرغوب و تولید پشم دورگه از عمده فعالیت های روستایی این منطقه است. در بخش غربی ارتفاعات، ارتفاع پایین‌تر، شیب‌های ملایم‌تر و زمستان‌های ملایم‌تر، منطقه را برای کشاورزی مناسب‌تر می‌کند و بیشتر پوشش جنگلی پاک شده است. اکثر کشاورزان نیز گوسفند و گاو گوشتی پرورش می دهند.
در دشت های اطراف ارتفاعات، صنعت کشاورزی بر کشت غلات خوراک و علف، دامداری و لبنیات متمرکز است، اگرچه Mallee نیز منطقه اصلی کشت انگور ایالت است. کشت گندم و علوفه برای حمایت و تکمیل پرورش بره های اصلی و گوسفند مرینو (برای پشم) در دشت های شمال ارتفاعات و در ویمرا برجسته است . در شرق رودخانه لودون ، خاک های مختلف و آبیاری امکان کشت میوه و غلات و همچنین پرورش گوسفند و گاو شیری را فراهم می کند. بارندگی زیاد زمستانی و تابستان‌های معتدل دشت‌های گیپسلند ، تولید لبنیات عالی می‌کند. تولید گوشت گوساله و خوک به تولید شیر و پنیر کمک می کند. در منطقه غربی دشت های جنوبی، دامپروری مجدداً برجسته است. پرورش گوسفند پشم ریز و پرورش گاو گوشتی و پرواربندی معمولی است، با برخی از لبنیات در اطراف شهرهای کولاک ، کمپرداون و کورویت.
ویکتوریا نه تنها به عنوان ایالت تولید لبنیات استرالیا مطرح است. همچنین تولید کننده عمده گاو و گوساله و پشم است. این سه فعالیت هسته اصلی بخش کشاورزی ایالت را تشکیل می دهند. فعالیت های کشاورزی تنها بخش کوچکی از بازده اقتصادی ایالت را تولید می کند و نسبت قابل مقایسه ای از کل نیروی کار را به کار می گیرد . با این وجود، بخش کشاورزی جزء مهمی از اقتصاد دولتی و ملی است.
غلات محصولات اولیه ویکتوریا هستند که گندم از نظر تناژ و سطح زیر کشت پیشتاز است و پس از آن جو قرار دارد. این ایالت همچنین در تولید جو دوسر رتبه بالایی در کشور دارد. انواع میوه ها، آجیل و سبزیجات بخش قابل توجهی از عملکرد کشاورزی ویکتوریا را تشکیل می دهند . رشد انگور و تولید شراب از دهه ۱۹۹۰ به سرعت گسترش یافته است و در اوایل قرن بیست و یکم، ویکتوریا نه تنها شراب به سایر ایالت ها تامین می کرد، بلکه حدود یک ششم صادرات شراب کشور را نیز تامین می کرد.
مقررات زدایی از صنعت لبنیات در سال ۲۰۰۰، به ویژه به زیان کشاورزان کوچک در نیو ساوت ولز سیدنی، کوئینزلند بریزبن ، و استرالیای غربی پرث، حرکت به سمت مزارع بزرگتر، تجارت کشاورزی و تجمیع فرآوری در چند مؤسسه بزرگ تعاونی و چند ملیتی را تشدید کرد. اگرچه بیشتر مشاغل کشاورزی ویکتوریا متعلق به خانواده باقی مانده است، چنین ادغام در نهایت رشد شهرهای روستایی را کند کرده است، به ویژه در شرق Gippsland، Colac-Otway، و جنوب مرکزی ویکتوریا.
روندهای جمعیتی ایالت ویکتوریا
ویکتوریا پرجمعیت ترین ایالت استرالیا است و از نظر جمعیت تنها نیو ساوت ولز از آن پیشی گرفته است. با این حال، نرخ افزایش ویکتوریا، به‌ویژه از سال‌های پایانی قرن بیستم، پس از چندین ایالت دیگر، از جمله کوئینزلند ، استرالیای غربی ، و قلمرو شمالی ، در حالی که نسبت استرالیایی‌هایی که در ویکتوریا زندگی می‌کنند – حدود یک چهارم – نیز هست. تا حدودی کاهش یافت بیش از نیمی از رشد جمعیت ویکتوریا به مهاجرت از خارج از کشور نسبت داده شده است، در حالی که افزایش طبیعی به کاهش ادامه داده است. برخی از ساکنان نیز به دلیل مهاجرت بین ایالتی از دست رفته اند.
تقریباً سه چهارم مردم ویکتوریا در منطقه شهری ملبورن زندگی می‌کنند ، حدود یک دهم آن در هشت منطقه شهری دیگر ( جیلونگ ، بالارات ، بندیگو ، شپارتون [از جمله موروپنا]، ملتون، وارنامبول ، آلبری-ودونگا و میلدورا ) زندگی می‌کنند. بقیه در شهرهای کمتر از ۲۰۰۰۰ نفر یا در مناطق روستایی ساکن هستند. توزیع جمعیت در خارج از منطقه شهری منعکس کننده کیفیت چشم انداز است. جیلونگ دومین بندر ویکتوریا است، بالارات و بندیگو در ابتدا در اطراف میدان‌های طلا رشد کردند، اکنون تا حد زیادی خسته شده‌اند، و Moe-Yallourn روی تخت‌های زغال سنگ قهوه‌ای ایستاده است که برای تولید برق استفاده می‌شود. متراکم ترین سکونتگاه های روستایی در بخش های حاصلخیز دره رودخانه موری آبی و نواحی لبنی گیپسلند هستند . پراکنده ترین در بخش های آلپی منطقه شرقی و مالی خشک است. دشت های شمالی فقط اندکی آباد شده اند.
از سال ۱۹۸۰ تغییرات قابل توجه و مداومی در الگوهای جمعیتی و سکونتگاهی صورت گرفته است. نرخ رشد ملبورن بزرگ به طور مداوم از بقیه ویکتوریا پیشی گرفته است، زیرا کیسی و ناکس در حاشیه جنوب شرقی و بریمبانک در غرب این کلان شهر به گسترش خود ادامه داده اند. در آغاز قرن بیست و یکم، این حومه های جدیدتر بیش از نیم میلیون نفر ساکن بودند. شهرهای استانی قدیمی‌تر و اطراف آنها رشد متوسط خود را حفظ کرده‌اند و سکونتگاه‌های ساحلی در امتداد شبه‌جزیره مورنینگتون، تنگه باس و اقیانوس هند در پاسخ به تقاضاهای بازنشستگی و تفریح گسترش یافته‌اند. مراکز تولیدی سنتی ملبورن مانند Dandenong و Maribyrnong پس از کاهشی که در دهه ۱۹۹۰ شروع شد به بهبود خود ادامه دادند، در حالی که مراکز کشوری مانند آرارات ، بنالا ، استاول، کولاک و مو رشد آهسته تا متوسطی را نشان دادند. در همین حال، با گسترش ملبورن و مراکز منطقه ای، مناطق روستایی لبنیات و کشاورزی مختلط Gippsland و Corangamite برای حفظ ساکنان تلاش کرده اند، مانند مناطق کشاورزی Mallee و Wimmera .
نگرانی های زیست محیطی در اواخر قرن بیستم شروع به تشدید کرد. جریان رودخانه موری به طور قابل توجهی با آبیاری کاهش یافته است و افزایش شوری خاک مناطق وسیعی از زمین های کشاورزی را در معرض خطر قرار داده است. تخریب خاک در مرکز و غرب ویکتوریا، فرسایش شدید بادی در Mallee و Wimmera، و خشکی درختان و اسیدی شدن خاک در کمربند استقرار مرکزی، همگی چالشی جدی برای کشاورزی پایدار ایجاد کرده‌اند . ابتکارات مراقبت از زمین ، که در دهه ۱۹۸۰ توسط دولت های ایالتی و فدرال افتتاح شد، به طور فزاینده ای به چنین مسائلی در سطح جامعه در سراسر منطقه زمین های کشاورزی ویکتوریا پرداخته است.
بومیان ایالت ویکتوریا
جوامع بومی حداقل ۴۰۰۰۰ سال قبل از تماس با اروپا در ویکتوریا زندگی می کردند. آنها از شمال رسیدند و در امتداد ساحل جنوبی و اطراف رودخانه های بزرگ غربی و دریاچه های آب شیرین مستقر شدند. بین ۱۵۰۰۰ تا ۱۷۵۰۰ سال پیش آب و هوا به شدت تغییر کرد: کوه ها یخ و برف دائمی را از دست دادند و برخی رودخانه ها و دریاچه ها خشک شدند. در حدود ۱۲۰۰۰ سال پیش، پل زمینی به تاسمانی زیر آب رفته بود.
جامعه شکارچی-گردآورنده بومی ، همانطور که در زمان استقرار اروپایی ها بود، حدود ۵۰۰۰ سال پیش ظهور کرد. در تماس سه گروه اصلی بومی در ویکتوریا وجود داشت:کورنای گیپسلند ،یورتا یورتا از موری شرقی، وکولین از شکاف مرکزی. این گروه ها به حدود ۳۴ زیر گروه مجزا تقسیم شدند که هر کدام قلمرو، آداب و رسوم، قوانین، زبان و عقاید خاص خود را داشتند. واحد اصلی یک خانواده گسترده از ۵۰ تا ۱۰۰ عضو بود. مردم بومی با «کشاورزی آتش»، استفاده از آتش برای تنظیم و نگهداری منابع غذایی گیاهی و حیوانی، از زمین به طور مؤثر بهره برداری کردند. آنها طیف وسیعی از ابزارها و سلاح های تخصصی داشتند، و در حالی که گروه ها از قلمرو خود دور نمی شدند، گهگاه در اجتماعات بزرگی برای هدیه دادن، مبادله کالاها و مراسم مذهبی گرد هم می آمدند. در اطراف دریاچه کوندا ساختمان‌های سنگی پیچیده و منحصربه‌فرد، سرریزها و تله‌های ماهی وجود داشت تا اینکه در اواسط قرن نوزدهم این منطقه برای کشاورزان و مبلغان سفیدپوست پاکسازی شد. فرهنگ مذهبی پیچیده ای بر اساس رابطه صمیمی با زمین و عناصر شکل گرفته بود. به گفته باستان شناس سیلویا هالام،
کار مورخ اقتصادی نوئل باتلین نشان می دهد که جمعیت بومی پذیرفته شده ویکتوریا در سال ۱۷۸۸ با توجه به غنای این سرزمین می توانست به ۱۰۰۰۰۰ نفر برسد. همچنین به نظر می رسد که در زمان اولین نفوذ اروپا به ویکتوریا، در دهه ۱۸۲۰، مردم بومی این منطقه قبلاً توسط بیماری های اروپایی، به ویژه آبله، سرخک و بیماری های مقاربتی که از طریق خشکی از خلیج گیاه شناسی به منطقه گسترش یافته بودند، از بین رفته بودند. شرق در طول ۳۰ سال گذشته
کشف طلا در ایالت ویکتوریا
دامداران پورت فیلیپ که از نمایندگی محدود خود در شورای قانونگذاری نیو ساوت ولز ناراضی بودند، برای جدایی تحریک شدند. در سال ۱۸۵۱ ویکتوریا یک مستعمره جداگانه با یک شورای اجرایی منصوب توسط ولیعهد بریتانیا و یک شورای قانونگذاری، که بخشی از آن منتخب و قسمتی منصوب بود، تبدیل شد که عملاً تحت سلطه منافع ارضی محافظه کار بود.
در سال ۱۸۵۱ کشف طلا در Warrandyte، ۱۶ مایل (۲۶ کیلومتر) ازملبورن ، منجر به دراماتیک شدعجله اکتشافات دیگری به دنبال داشت. در پایان سال ۱۸۵۱ نیمی از مردان مستعمره در مزارع طلا کار می کردند. در ۱۰ سال ثروت فوق العاده ای از طلا به دست آمد که میدان های بالارات و بندیگو مهمترین آنها بودند. بیش از ۲۰۰۰۰۰ مهاجر از بریتانیا و ۲۵۰۰۰ نفر از چین وارد شدند . در سال ۱۸۶۰ جمعیت ویکتوریا از ۵۰۰۰۰۰ نفر فراتر رفت و تقریباً نیمی از کل استرالیا را تشکیل می داد .
طلا، ویکتوریا را از یک آب‌پشت شبانی به مشهورترین مستعمره امپراتوری تبدیل کرد. صنعتگران نسبتاً تحصیل کرده و ماهری که توسط طلا فریب خورده بودند، جامعه ای را به وجود آوردند که به دلیل وابستگی اش به ارزش ها و نهادهای طبقه متوسط قرن نوزدهم مشهور بود. اگرچه فرصت های واقعی به زودی کاهش یافت و طبقه کارگر ملبورن به سرعت پدیدار شد، ویکتوریا به خاطر فردگرایی اقتصادی و فرصت طلبی و پیشرفت مادی و سوداگری مالی، و همچنین برای وفاداری امپراتوری و عمل گرایی سیاسی اش مورد توجه قرار گرفت .
تأسیس دانشگاه ملبورن (۱۸۵۳)، کتابخانه عمومی ملبورن (۱۸۵۶)، و پیشرو گالری ملی ویکتوریا (۱۸۶۱) مظاهر اعتماد “ملبورن شگفت انگیز” بودند. این شهر همچنین با میزبانی جام ملبورن سالانه (اولین مسابقه در سال ۱۸۶۱)، غنی‌ترین مسابقه اسب‌سواری استرالیا ، و به دلیل علاقه‌اش به فوتبال قوانین استرالیا ، که با ارادت شبه مذهبی ناشناخته در سایر نقاط کشور بازی می‌شود، غرور خود را ابراز می‌کند. حتی اکتشاف فاجعه بار ویکتوریایی تحت رهبری رابرت اوهارا برک و ویلیام جان ویلز از ملبورن تا خلیج کارپنتاریا در سال ۱۸۶۰ و نارضایتی های مرزی که با به دار آویختن ند کلی (قانون شکن) خارق العاده در سال ۱۸۸۰ به اوج خود رسید، نتوانست خوش بینی ها را خدشه دار کند. از “عجله برای ثروتمند شدن.”
راش های طلا رونق چشمگیر اما کوتاه مدتی را ایجاد کرد. در سال ۱۸۵۴ ملبورن از یک رکود اقتصادی شدید رنج می برد. سختگیری مالی و کاهش بازده آبرفتی نارضایتی در میدان های طلا را تشدید کرد. معدنچیان از هزینه درخواست شده برای مجوز معدن و شیوه وحشیانه ای که توسط پلیس میادین طلا جمع آوری شده بود، ناراحت بودند. این نارضایتی با شورش در اورکا ، نزدیک بالارات. مجوزها سوزانده شد و پرچم جمهوری برافراشته شد. در ۳ دسامبر ۱۸۵۴، سربازان و پلیس به انبار شورشیان یورش بردند. به گفته برخی منابع، ۳۰ معدنچی و حداقل ۴ سرباز کشته شدند. اما این حادثه رسیدگی به شکایات معدنچیان را تسریع کرد و به رادیکال های استعماری نمادها و شهدا داد .
ویکتوریا در سال ۱۸۵۵ به خودمختاری دست یافت. قانون اساسی جدید دو مجلس پارلمان را تشکیل داد.شورای قانونگذاری متشکل از ۳۴ عضو، منتخب بر اساس امتیاز مالکیت محدود، و مجلس قانونگذاری ، که بر اساس یک امتیاز گسترده تر دارایی و درآمد انتخاب شده است. شورای قانونگذاری همچنان سنگر مالکان ثروتمند محافظه کار و مانع اصلی اصلاحات ارضی باقی ماند . اما در دهه ۱۸۶۰، مجموعه ای از اقدامات زمینی که برای تشویق مالکان آزاد کوچک و «باز کردن» اجاره نامه های بزرگ چرای دامداران طراحی شده بود، به ایجاد کشاورزان کوچک گندم در مناطق Mallee و Wimmera کمک کرد . ویکتوریا که قبلا واردکننده آرد بود، تا پایان قرن به بزرگترین تولیدکننده گندم استرالیا تبدیل شد. با این حال، در سایر نواحی، دامداران ثروتمند با فریبکاری و دستکاری مالی موفق شدند تا از اقدامات زمینی فرار کنند، و بسیاری از آنها مالکیت آزادانه املاک بزرگ را با قیمت های پایین به دست آوردند، به ویژه در ناحیه حاصلخیز غربی.
در سال ۱۸۷۱ صلاحیت مالکیت برای شورای قانونگذاری کاهش یافت و دوره تصدی اعضای آن کوتاه شد. در سال ۱۸۸۸ اصلاحات انتخاباتی اضافی برای هر دو مجلس تصویب شد. به استثنای معدود، حوزه های تک نفره قانون مجلس قانونگذاری شد. در سال ۱۸۹۹ رای گیری جمعی برای مجمع لغو شد و در سال ۱۹۰۰ رای گیری پستی معرفی شد. یک سیستم آموزشی رایگان، اجباری و سکولار در سال ۱۸۷۲ تأسیس شد. معرفی یک روز کاری هشت ساعته در سال ۱۸۵۶ یک سری اصلاحات اجتماعی و صنعتی را آغاز کرد که حداقل دستمزد و ساعات استاندارد و شرایط استخدام را در دهه ۱۸۹۰ ایجاد کرد. ویکتوریا همچنین شروع به ساخت بزرگترین بخش تولید استرالیا کرد که در پشت تعرفه های محافظتی بالا قرار داشت. برای یک قرن این شهر پایتخت مالی کشور بود.
در پایان دهه ۱۸۸۰، رونق این ایالت به یک رونق سوداگرانه تبدیل شد. این سقوط در سال ۱۸۹۱ رخ داد که با کاهش شدید قیمت محصولات اصلی صادراتی ویکتوریا، پشم و گندم تشدید شد. در سال‌های ۱۸۹۱–۱۸۹۲ تقریباً دوجین انجمن مالی و بانک‌های زمینی فروپاشیدند و در سال ۱۸۹۳ همه بانک‌های تجاری به جز سه بانک درهای خود را بستند. رکود پس از آن با بیکاری بالا و ناآرامی های صنعتی مشخص شد. تقریبا ۲۰ سال طول کشید. این بلایا سیاست و نگرش ها و رفتارهای اجتماعی-اقتصادی ویکتوریا را دگرگون کرد. اعتماد طبقه متوسط از بین رفت. مردان دارایی برای دفاع از نظم قدیم گرد هم آمدند، اما اغلب بدون اعتقادات فکری یا حتی معنوی . تقریباً یک شبه، ویکتوریا، زمانی رادیکال ترین و مترقی ترین مستعمره استرالیا، به سنگری از محافظه کاری تبدیل شد . همه احزاب تا حدودی مجبور شدند تا با معرفی نوعی از سوسیالیسم دولتی، مشکلات خاص جامعه را به رسمیت بشناسند، به ویژه در تأمین راه آهن، برق (کمیسیون برق دولتی اولین برق و سوخت خود را از ذخایر زغال سنگ قهوه ای یالورن در سال ۱۹۲۴ تولید کرد. ) مسکن دولتی و طرح های آبیاری. قدرت سیاسی مؤثر در انحصار منافع متعهد به حفظ مفاهیم قرن نوزدهم مالکیت و انطباق اجتماعی بود. با این حال، سیاست ویکتوریا، تا اواخر دهه ۱۹۷۰، با رشته‌های لیبرالیسم، بحث‌های فکری و مذهبی، و در درون جنبش کارگری، با ایده‌های رادیکال و سوسیالیستی شدیدتر از سایر ایالت‌های استرالیا متمایز بود.
