به گزارش خبرگزاری ایمنا، ستارگان پرجرم به‌طور عمده در خوشه‌ها و انجمن‌های ستاره‌ای متولد می‌شوند. این ستارگان علاوه بر تابش شدید و بادهای ستاره‌ای قدرتمند، با انفجارهای عظیمی مانند ابرنواخترها نیز در تعامل هستند که تأثیرات قابل‌توجهی بر محیط اطرافشان دارند. خوشه جوان R136، واقع در ابر ماژلانی بزرگ، یکی از این محیط‌های ستاره‌زایی است که به‌تازگی توجه دانشمندان را به دلیل پدیده فرار ستارگان پرجرم به خود جلب کرده است.
در تحقیقات اخیر، دانشمندان موفق به کشف دو موج از ستارگان پرجرم فراری شده‌اند که از خوشه جوان R136 خارج شده‌اند. این خوشه که تنها چند میلیون سال از عمر آن می‌گذرد، دارای ستارگان بسیار جوان و پرجرمی است که با سرعت بالا به بیرون از خوشه پرتاب می‌شوند.
تحقیقات انجام شده با استفاده از داده‌های نجومی گایا نشان می‌دهد که حدود ۵۵ ستاره پرجرم از خوشه R136 فرار کرده‌اند. این نتایج نشان از دو کانال فرار دارد: کانال اول، ستارگان را در تمامی جهات به بیرون پرتاب می‌کند که با فعل و انفعالات دینامیکی پس از تولد خوشه سازگار است. کانال دوم، اما ستارگان را به‌طور انتخابی در یک جهت خاص پرتاب می‌کند که احتمالاً ناشی از یک تعامل خوشه‌ای خاص است. این پدیده دینامیکی، پیچیدگی‌های بسیاری دارد که مدل‌های پیشین موفق به پیش‌بینی کامل آن‌ها نبوده‌اند.
پیش‌بینی‌های جدید در مقابل مدل‌های پیشین مدل‌های پیشین
درصد بسیار کمی از ستارگان فراری را پیش‌بینی کرده بودند. برای مثال، بر اساس این مدل‌ها، تنها ۲ تا ۶ درصد از ستارگان پرجرم ممکن است از خوشه‌ها فرار کنند. اما داده‌های جدید نشان می‌دهد که این مدل‌ها به‌طور قابل توجهی نقش فرار دینامیکی ستارگان پرجرم را دست‌کم گرفته‌اند.
بر اساس تجزیه و تحلیل‌های انجام‌شده، حدود ۲۳ تا ۳۳ درصد از درخشان‌ترین ستارگانی که در ابتدا در R136 متولد شده بودند، فراری هستند. این آمار به‌طور شگفت‌انگیزی بالاتر از پیش‌بینی‌های پیشین است و نشان می‌دهد که فرار ستارگان پرجرم از خوشه‌های ستاره‌ای بسیار رایج‌تر از آن چیزی است که قبلاً تصور می‌شد.
فرار ستارگان پرجرم تأثیرات گسترده‌ای بر محیط بین‌ستاره‌ای دارد. این ستارگان با تابش‌های قدرتمند و بادهای ستاره‌ای شدید خود، می‌توانند مواد بین‌ستاره‌ای را گرم کرده و به‌نوعی جریان‌های گازی کهکشانی را هدایت کنند. این فرآیندها می‌توانند بر شکل‌دهی کهکشان‌ها تأثیر بگذارند و به روند تکامل آن‌ها سرعت بخشند.
تاکنون، مدل‌های موجود نتوانسته‌اند نقش واقعی این ستارگان در شکل‌دهی کهکشان‌ها و محیط‌های بین‌ستاره‌ای را به‌طور کامل درک کنند. اما با توجه به داده‌های جدید، می‌توان گفت که ستارگان پرجرم فراری، نقش بسیار مهم‌تری در این فرآیندها دارند.
بازنگری در نقش ستارگان پرجرم
پژوهش‌های اخیر نه‌تنها چالش‌های جدیدی را در زمینه پیش‌بینی رفتار ستارگان پرجرم مطرح می‌کنند، بلکه نشان می‌دهند که این ستارگان تأثیرات بیشتری بر محیط اطراف خود دارند. این نتایج، اهمیت بررسی دقیق‌تر دینامیک خوشه‌های ستاره‌ای و تأثیرات بلندمدت فرار ستارگان پرجرم بر کهکشان‌ها را برجسته می‌کند. محققان امیدوارند که با بهبود مدل‌های شبیه‌سازی و تحلیل‌های دقیق‌تر، بتوانند به درک بهتری از نقش ستارگان پرجرم در شکل‌دهی کهکشان‌ها دست یابند.
