به گزارش خبرگزاری ایمنا از چهارمحال‌وبختیاری، در روزهایی که بوی پیروزی و آزادی در کوچه پس‌کوچه‌های ایران پیچیده بود، تاریخ ملت، فصلی تازه را رقم می‌زد.
انقلاب اسلامی، نهضتی برخاسته از ایمان و ایثار، همان فریاد حق‌طلبانه‌ای بود که از جان و دل مردمانی آزاده برمی‌خاست و به رهبری امام امت، به سوی پیروزی گام برمی‌داشت، انقلابی که نه بر اساس سلاح و زور، بلکه با نیروی ایمان و اندیشه الهام‌گرفته از قیام عاشورا، بر طاغوت چیره شد و نگاه جهانیان را به خود معطوف ساخت.
در میان این ملت، استان چهارمحال‌وبختیاری نیز همچون دیگر نقاط ایران، مردانی را در دامان خود پروراند که با خون خود، ریشه‌های این انقلاب را مستحکم کردند، یکی از این دلاوران، شهید «قربانعلی داودی فارسانی بود»، مردی از جنس ایمان، مبارزه و استقامت.
زندگی مردی از دل مردم
شهید داودی در دهم تیر ۱۳۰۸، در شهر فارسان چشم به جهان گشود، پدرش رجبعلی، کارگری زحمتکش بود و مادرش، فخری‌نساء، زنی خانه‌دار که عشق به ارزش‌های انسانی را در دل فرزند خود کاشت.
قربانعلی که تا پایان دوره ابتدایی تحصیل کرده بود، در سال ۱۳۳۴ ازدواج کرد و صاحب هشت فرزند شد اما زندگی او فراتر از یک پدر و یک کسبه ساده بود، با آغاز مبارزات انقلابی، او در صف نخست مبارزه با رژیم پهلوی قرار گرفت و به عنوان فردی مورد اعتماد در میان بازاریان، مردم را به ایستادگی و مقاومت دعوت می‌کرد، رژیم که تاب تحمل چنین صلابت و ایستادگی را نداشت، چندین بار او را بازداشت و تحت تعقیب قرار داد اما هیچ زندان و تهدیدی نتوانست شعله ایمان و مبارزه را در قلبش خاموش کند.
روزهای پرالتهاب و لحظه‌ای که تاریخ‌ساز شد
با اوج‌گیری انقلاب در سال ۱۳۵۷، شهید داوودی با شجاعتی دوچندان به میدان آمد، مغازه‌اش که نمادی از ایستادگی‌اش بود، بارها مورد حمله ضدانقلاب و چماق‌داران قرار گرفت اما او بی‌هراس از تهدیدها، تصویر امام خمینی (ره) را بر در مغازه‌اش نصب کرد و همچنان به مبارزه ادامه داد.
سرانجام در روز دوازدهم بهمن ۱۳۵۷، همان روزی که ایران در انتظار بازگشت رهبر خود بود، شهر فارسان نیز به شوق این رویداد تاریخی، راهپیمایی بزرگی را تدارک دیده بود اما در میان شور و هیجان مردم، ناگهان دشمنان انقلاب، چماق به دست، بر سر راه ایستادند و به مردم حمله کردند
. در آن لحظات، شهید داودی، همچون کوهی استوار ایستاد، اما در این درگیری ناجوانمردانه، از ناحیه سر دچار جراحت شد، او را به بیمارستان منتقل کردند، اما زخم عمیقش جان او را ستاند. در عصر روز پنجشنبه، دوازدهم بهمن ۱۳۵۷، هنگامی که ملت ایران در تب و تاب استقبال از امام خویش بودند، شهید داودی در ۴۹ سالگی، به لقاءالله پیوست و نامش به عنوان تنها شهید دوازدهم بهمن ۱۳۵۷ در تاریخ انقلاب ثبت شد.
مردی که نماد اصناف و بازاریان شد
پیکر این قهرمان، روز جمعه سیزدهم بهمن پیش از آنکه انقلاب به پیروزی برسد، در میان اشک‌ها و ندای لبیک‌گویان، در زادگاهش فارسان، به خاک سپرده شد، مردی که نه در میدان جنگ که در قلب بازار و میان مردم، حماسه آفرید.
به پاس ایثار و رشادت‌های او، نامش به عنوان شهید شاخص بسیج اصناف کشور ثبت شد، چراکه او نه‌تنها در میدان کسب‌وکار، که در میدان مبارزه نیز پیشگام بود.
استان چهارمحال‌وبختیاری در مسیر انقلاب، تنها یک شهید تقدیم نکرد، شش مبارز دیگر نیز با خون خود، این نهضت را آبیاری کردند؛ «سیدعباس صالحی»، «علی‌محمد مرادی سیبکی»، «خسرو سلیمی ناغانی»، «غلامحسین آبافت بروجنی» و «اسکندر آذر خراجی»، هر یک از این شهدا، ستاره‌ای شدند در آسمان تاریخ ایران، ستاره‌هایی که راه آینده را روشن ساختند.
امروز، یاد شهید قربانعلی داودی و دیگر شهیدان انقلاب، همچنان زنده است، آن‌ها رفتند، اما نام و راهشان در جان این سرزمین جاودانه شد. این انقلاب، وام‌دار خون‌هایی است که در مسیر حقیقت ریخته شد، خون‌هایی که مشعل‌دار راه آیندگان خواهند بود.
