به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، اولان‌باتور، پایتخت مغولستان، در دره وسیع رودخانه تول در میان چهار کوه بوگد خان در جنوب، بیانزورخ در شرق، چنگلتی در شمال و سونگینو خیرخان در غرب و پوشیده از درختان کاج، صنوبر و کاج اروپایی است. این شهر در ۳۰۰ کیلومتری جنوب غربی محل فعلی اولان‌باتور در سال ۱۹۳۹ تأسیس و زمانی که در سال ۱۹۱۱ به پایتخت سیاسی مغولستان خودمختار تبدیل شد، به نیسلل خوره ( Niislel Khuree )به معنی شهرک پایتخت متشکل از معابد تغییر نام داد که البته بیشتر معابد و صومعه‌های آن در دهه ۱۹۳۰ تخریب و بسته شدند. در طول قرن بیستم، بسیاری از اردوگاه‌های نمدی اولان‌باتور جای خود را به بلوک‌های آپارتمانی و ساختمان‌های دولتی به سبک شوروی دادند و در قرن بیست‌ویکم، سرمایه‌گذاری در معدن افزایش و گردشگری شروع به توسعه کرد.
اولان‌باتور امروزه مرکز مسافرتی مغولستان و مملو از آسمان‌خراش‌ها، ساختمان‌های اداری درخشان، هتل‌های سطح بالا، مراکز خرید و رستوران‌های خوب، همچنین میزبان یک فرودگاه بین‌المللی و ایستگاه مرکزی راه‌آهن معروف سراسری مغولستان است. برخلاف سایر کشورها، زیرساخت‌های این شهر کمتر توسعه پیدا کرده‌اند و گردشگری در مراحل ابتدایی خود قرار دارد، این امر به بازدیدکنندگان مغولستان این امکان را می‌دهد که از مناظر باز وسیع، طبیعت بکر و مهمان‌نوازی مردم لذت ببرند، با این وجود آلودگی زغال سنگ در حال خفه کردن این شهر است.
مه‌دود سمی که هر زمستان بر سر پایتخت مغولستان می‌نشیند، بیش از یک دهه است که برای این شهر دردسرساز شده و دولت‌های متوالی نتوانسته‌اند آن را برطرف کنند. میانگین روزانه آلاینده‌های شهر که می‌توانند وارد ریه‌ها و جریان خون ساکنان اولان‌باتور شوند، در دل زمستان تا ۲۷ برابر بیشتر از سطحی می‌رسد که سازمان جهانی بهداشت آن را ایمن می‌داند که به‌دنبال آن، تعداد مبتلای به بیماری‌های تنفسی به‌طور پیوسته افزایش پیدا و ذات‌الریه را به دومین عامل مرگ‌ومیر کودکان زیر پنج سال تبدیل کرده است. آلودگی در این شهر به حدی شدید و همیشگی است که کودکان حتی در کلاس‌های درس نیز ماسک می‌زنند.
https://www.viewmongolia.com/ulaanbaatar.html#:~:text=Ulaanbaatar%20is%20a%20travel%20hub,Siberian%20and%20Trans%2DChina%20railroads.
https://www.theguardian.com/artanddesign/gallery/2025/mar/17/coal-pollution-chokes-ulaanbataar-in-pictures
