به گزارش خبرگزاری ایمنا، حسن سهرابی، رئیس اداره ارتباطات و امور بین‌الملل شورای اسلامی شهر اصفهان در یادداشتی نوشت: «نمی‌خواهم بزرگ‌نمایی کنم. واقعیت این است که در شورای اسلامی شهر اصفهان دوره ششم، هیچ کاری با معجزه پیش نرفت؛ هر گام نتیجه برنامه‌ریزی، پیگیری و صبوری بود.
نه ادعای بی‌نقص بودن داریم، نه مدعی همه‌چیزدانی؛ اما آن‌قدر در میدان عمل بوده‌ایم که امروز بتوانیم با صدای بلند بگوییم: شهر اصفهان در این دوره، نفس تازه‌ای کشیده است.
اگر از من بپرسید نقطه تمایز این دوره چه بود، می‌گویم توجه هم‌زمان به زیست‌پذیری، شفافیت و سلامت اداری، حمل‌ونقل عمومی و توسعه زیرساخت‌های شهر.
خط دو متروی شهر اصفهان با سرعتی فراتر از خط یک در حال پیشروی است؛ بخش‌هایی از آن به‌زودی به بهره‌برداری آزمایشی می‌رسند.
رینگ چهارم حفاظتی شهر، دیگر فقط روی نقشه نیست؛ در واقعیت هم قد کشیده است.
ما از اعداد حرف نمی‌زنیم، اتوبوس‌های فرسوده را نونوار کردیم، تعداد اتوبوس‌های فعال از کمتر از ۶۰۰ به ۱۰۰۰ رسید و هدف‌گذاری شد تا به ۱۲۰۰ دستگاه برسد، یعنی حرف‌مان در حمل‌ونقل شهری بی‌پشتوانه نبود.
در فضای سبز، بحران آب را با پروژه‌های استفاده از پساب پاسخ دادیم؛ با احداث تصفیه‌خانه‌ها و شبکه آب خاکستری، نه‌فقط برای امروز، که برای فردای خشک اصفهان، چاره‌اندیشی کردیم که فضای سبز شهرمان تشنه نماند.
در پسماند، از دفن کور زباله فاصله گرفتیم؛ قدم‌به‌قدم به سمت شهری تمیزتر گام برداشتیم. محله‌های کمتر برخوردار، از حاشیه تصمیم‌گیری خارج و برای توانمند سازی آنها بودجه‌های خوبی گذاشته شد.
از شفافیت در اطلاع رسانی گفتیم؛ جلسات علنی شورا را به‌صورت پخش زنده در دسترس مخاطبین علاقمند قرار دادیم؛ سامانه‌ی شفافیت راه انداختیم و نگذاشتیم اعتماد مردم خاک بخورد.
در فرهنگ، مردم را از تماشاگر به بازیگر تبدیل کردیم و در محله‌ها، صدای فراموش‌شده‌ها را شنیدیم …و حالا هم گفتیم باید خانواده‌محوری در دل شهر جا بگیرد
پس ساکت و بی‌سروصدا رفتیم سراغ ساختن چهار پردیس فرهنگی بزرگ در چهار گوشه شهر از مناطق ۸ تا ۱۲، از ۱۴ تا ۵.
بیش از ۳۰ هکتار زمین، که قرار نیست فقط پارک باشد، قرار است خانه دوم خانواده‌ها باشد با فضای فرهنگی، تفریحی، ورزشی و نشاط‌بخش.
برنامه جامع ۱۴۱۰ هم افقی ساخت برای فردای اصفهان، تا آیندگان راه را گم نکنند. باور ما این بود که توسعه، نه در برج‌ها و پل‌ها، که در ارتقای کیفیت زندگی انسان‌ها معنا دارد؛ و امروز، آرام‌آرام این باور دارد در کوچه‌پس‌کوچه‌های شهر به واقعیت تبدیل می‌شود.
این است روایت شهری که قرار نیست فقط «مدیریت» شود، بلکه باید «زندگی» در آن جاری باشد؛ شورای ششم، شاید بی‌صدا آمد، اما پُرکار بود و اگر امروز اصفهان نفس تازه‌ای کشیده، نتیجه تلاش شبانه‌روزی یک تیم دلسوز است. نه دنبال شعار بودیم، نه به دنبال دیده‌شدن؛ فقط می‌خواستیم «کیفیت زندگی مردم» را بالا ببریم.»
